Θησείο, αδιέξοδο, ώρα 18:30 , 8-10-2012

        Απέναντι από το σπίτι μου, υπάρχει ένας τοίχος. Για την ακρίβεια, υπάρχει ένα σπίτι και ο τοίχος του. Και για να είμαι πιο ειλικρινής , υπάρχει ένα παλιό κτήριο, που κάποτε ήταν σπίτι, μάλλον και τώρα λειτουργεί ως αποθήκη μιας γνωστής καφετέριας της Αθήνας. Σύχναζα  εκεί κάποτε, νομίζω τελευταία φορά πήγα ραντεβού εκεί..μμμ ναι, και απο το τότε δεν ξαναπήγα. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ο τοίχος. Η κεντρική πρόσοψη του κτηρίου. Η επιδερμίδα του μαρτυρά την ηλικία του, έχει και κάποια περίεργα τσιγκέλια στον τοίχο αυτόν... ξανά τέλος πάντων, γιατί δεν θα μιλήσω σήμερα  για τον τοίχο. Θα επανέλθω σε αυτόν μια άλλη πιο κατάλληλη στιγμή.
     
        Σήμερα θέλω να μιλήσω για τις παραφυάδες  έτσι δεν λέγονται? Εκείνα τα μικρά πράσινα χόρτα που με το που βρουν λίγη υγρασία και ήλιο φυτρώνουν όπου να ναι? Ναι, έτσι νομίζω λέγονται, άλλα και λάθος να κάνω δεν έχει σημασία...Τι μας νοιάζει πως τα λένε, τι κάνουν δεν έχει σημασία? Θα μπορούσαν να λέγονται Μαρίες ή αναστασίες, κώστιδες ή όπως...
     
         Οι Μαρίες λοιπόν, έτσι θα λέω τα μικρά πράσινα στον απέναντι τοίχο, φύτρωσαν όπου βρήκαν, και χωρίς να ζητούν πολλά άρχισαν να μεγαλώνουν και να γεμίζουν τον τοίχο. Δεν είχα παρατηρήσει τόσα χρόνια απέναντι απο αυτόν τον τοίχο, την ύπαρξη τους. Έτσι μάλλον γίνεται με αυτές, δεν τις καταλαβαίνεις εώς ότου τον γεμίσουν ολόκληρο.

     Πόσο μα πόσο πολύ ομόρφηναν όχι μόνο αυτό το κτήριο, αλλα και ολόκληρο το αδιέξοδο, με έκαναν να χαμογελώ στην θέα τους και να τις φωτογραφίσω... Αυτό που πραγματικά θαυμάζω σε αυτές είναι ότι δεν χρειάζονται τίποτα, σχεδόν ούτε τις ρίζες τους, αφού τις έχουν στίσει στον αέρα. Και είναι τόσο χρήσιμες  πέρα απο την ομορφιά, δίνουν μια μικρή ανάπαυλα οξυγόνου , γίνονται φαγειτό για τα πουλιά και τις γάτες και μερικές φορές, ακόμα και για τον αγαθό σκύλο της γειτονιάς...

      Παραφυάδες νομίζω ονομάζονται και τα αγριόχορτα που φιτρόνουν δίπλα σε σπαρτά. Ας μήν ξανακολήσουμε εκεί, ας τις λέμε κατερίνες ή ισμήνες. Εκείνες όμως δεν είναι καλές, έρχονται με το ζόρι και μεγαλώνουν κλέβοντας το φαγειτό των υπολοίπων, δεν ομορφαίνουν τίποτα.. Γιαυτό οι Αναστασίες είναι τόσο παρεξηγημένες, την μπερδεύουν με τις Ισμήνες.
 
   Ας ευχαριστούμε για κάτι τόσο μικρό και κάτι τόσο πράσινα ελευθερο που έχουμε την δυνατότητα να χαιρόμαστε... Ας αρκεστούμε στις παραφυάδες που ομορφαίνουν την ζωήμας και όχι σε αυτές που  έρχονται για να κλεψουν... αλλα εμείς ας χαμογελάσουμε στην θέα και των δύο... Καλό απόγευμαα!!!!