Μαρτίου 10, 2014

οι εποχή των εικόνων...

     Εδώ και 5 μήνες γράφω και σβήνω άπειρα πράγματα που ήθελα να δημοσιεύσω, από ότι φαίνεται κανένα δεν ήταν αρκετά σημαντικό. Σημαντικό για ποιον? Για τους 10-15 φίλους που διαβάζουν το μπλοκ? Σήμερα απλά μου ήρθε αυτό.... 

        Οι πληροφορίες έρχονται με τόσους ταχείς ρυθμούς στα μάτια μας. Γρήγορες εναλλαγές σε χρώματα, ήχους , εικόνες, ανοίγεις την τηλεόραση και σε ένα τέταρτο έχεις μάθει κάποια πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο, ποιος είναι αδερφός με ποιον σε κάτι ..."όνειρα"....πως εκδικούνται και ερωτεύονται σε διπλανή χώρα...με ποιον τρόπο εξιχνιάζουν φόβους στην Αμερική και πόσες διαφορετικές συνταγές φτιάχνεις με κρανμπέρις (που δεν ήξερα οτι τα λατρεύουν όλοι.) . Μπαίνεις στο ίντερνετ και ξαφνικά σε 5 μόλις λεπτά, έχεις μάθει πόσοι σκοτώθηκαν σε άλλες χώρες, ποιοι διαμαρτηρήθηκαν , πόσοι εφτίαξαν κόμμα και ποιος είναι ο σκοπός τους, που βρίσκονται τα ακριβότερα ξενοδοχεία του πλανήτη, πόσο καιρό εγγυμονεί μια στουρικάτα, πόσοι υπέροχοι άνθρωποι προσπαθούν για κατι.....πόσοι αγαπήθηκαν..πόσοι αγαπάνε..."χαστε 5 κιλά σε 3 ημέρες με τον καφέ θαύμα!!!!!!!!!!" ....συνεχίζεις την "βόλτα" στα σοσιαλ μιντια και ξέρεις , τι έκανε η Ελενίτσα χθες το βράδυ...ποιος χώρισε...που βρίσκεται ο οποίος σήμερα ή 5 λεπτά πριν. Ποιος δήλωσε πως πονάει...ποιος γυρνάει...ή φεύγει... Ποιος γέννησε....ποιος πέθανε...και χόρτασαν τα μάτια σου... Και είπες να πάρεις και ένα βιβλίο...έτσι γιατί είσαι και κουλτουριάρης, και χάθηκες στον έρωτα ανάμεσα σε καμέλιες και ανεμοδαρμένος ύψη....και πέρασε η ώρα και έφτασε η ώρα που ξάπλωσες στο κρεβάτι και είχες ξεχάσει τους λογαριασμούς... τα απλήρωτα κοινόχρηστα και τα ταξίδια που δεν μπορείς να κάνεις...και ένιωσες και ικανοποίηση με 3 like και 2 κοινοποιήσεις απο σελίδες που διαμαρτύρονται για το που πάμε ή που δεν πάμε...... πέρασε η μέρα, σχεδόν ανώδυνα για σένα και ας ζεις με 500 ευρώ και ας υποφέρουν όλοι...και ας μην μπορείς να πάς στον οδοντίατρο...μπορείς να πάς πάντα για καφέ και να ξεχαστείς..μπορεί πάντα να έρθει το καλοκαίρι..μπορείς να συνεχίσεις να υπάρχεις και να διαίονιζεις τον κύκλο της ζωής..χωρις πολλά πολλά...χωρίς  να παραπονιέσαι  και αν το κάνεις να το κάνεις καπνίζοντας ή πίνοντας κοκτειλ στα ιν στέκια της πόλης!! Και δεν είναι κακό αυτό αλλά.....κακό ειναι που απλά κοινοποιήσετε στα λίγα....στα γρήγορα...στα εύκαιρα...σε 5 πρόχειρες πληροφορίες που θα βοηθήσουν την σιωπηλή στιγμή της παρέας....και το αύριο, στην εποχή της εικόνας ποιο είναι το αυριο? Θα συνεχίσουμε να παραπονιόμαστε απλά... θα βλέπουμε τους διπλανούς μας να πεθαίνουν και απλα θα το δεχόμαστε? θα βγούμε να πολεμήσουμε ή θα γράψουμε όπως εγώ δυο πίπες και καλά "επαναστατικές"? Δεν αλλάζει ο κόσμος δίχως αίμα!!!!!!! Και μια ψυχή τίμια και θαρραλέα μου είπε πως θα έδινε την ζωή του κυριολεκτικά για να αλλάξουν τα πράγματα για εμάς στο καλύτερο.....και έγω δεν μπορώ μετα απο αυτό να μένω άλλο δειλή. Δεν ξέρω αν πρέπει να τα χάσεις όλα ή να φτάσεις στον πάτο πρέπει απλά να αλλάξεις τον σίγουρο τρόπο σου. Σταμάτα να ζείς το γρήγορο, να μένεις κλεισμένος στο μικρό κόσμο σου και στα έδρανα της σχολής...σταμάτα να βολεύεσαι στο λίγο....σταμάτα να βολεύεσαι   σε όλα.... στο γρήγορο έρωτα...στην γρήγορη ζωή.....στον φόβο που μόνο σου φτιάχνεις....στους τοίχους που υψώνεις και κάνε κάτι....δεν ξέρω τι, αλλά και να ήξερα δεν θα σου έλεγα.."ψάξε μόνος σου"...γράψε...φώναξε....φωτογράφησε...δούλεψε...φύγε....χτύπα...μίλα....ούρλιαξε...."πέθανε" ότι σε πάει πίσω....ψάξε και θα βρεις την λύση, θα βρεις άλλους....στην εποχή των εικόνων απλά κοιτάς και απλά υπάρχεις....φτιάξε την εποχή του "κάνω" που ζεις....ζεις αληθινά και θα γίνουν και τα άλλα.... και τα λέω και σε μένα.... το λιγότερο και το πρώτο που έχω να κάνω είναι να μπορέσω να κουνήσω και εσένα....όπως κάποιος κούνησε και εμένα....σε ευχαριστώ...!