ανώμαλος, -η, -ο

1. που δεν ακολουθεί τον κανόνα, που παρεκκλίνει από αυτό που θεωρείται κανονικό ή φυσιολογικό
2. (γραμματική) για λέξεις που κλίνονται με ιδιαίτερο τρόπο και δεν ακολουθούν τα συνήθη πρότυπα σχηματισμού κλιτών τύπων

   λεξικό ανωμάλων ρημάτων

3. χωρίς σταθερό ρυθμό, με απρόβλεπτες διακυμάνσεις
4. που παρουσιάζει εμπόδια

   ο δρόμος ήταν ανώμαλος, γεμάτος 

   λακκούβες

5. που διεξάγεται με πολλές δυσκολίες και χωρίς να υπάρχουν οι συνήθεις συνθήκες

   το αεροπλάνο αναγκάστηκε να κάνει ανώμαλη προσγείωση

6. (για ανθρώπους) σεξουαλικά διεστραμμένους.(http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82)

Οι ανωμαλίες γενικά μας λένε ότι εκεί δεν ισχύουν οι γνωστοί νόμοι και άρα οι θεωρίες μας είναι ελλιπείς.Έτσι, από την μελέτη των ανωμαλιών προκύπτουν νέα δεδομένα που οδηγούν την επιστήμη προς την ολοκλήρωση.

     Τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι συνέχεια για την ανωμαλία. Αφορμή, ένα βιβλίο που διάβασα το καλοκαίρι με θέμα το σεξ και συγκεκριμένα το σαδομαζοχιστικό σεξ. Σύμφωνα λοιπόν με όλη την έρευνα που έκανα γύρω από αυτό το θέμα, πίσω από αυτού του είδους τα γούστα κρύβεται μία ανωμαλία. ¨Η για να το θέσω καλύτερα μια διαστροφή που προέρχεται απο ψυχολογικά αίτια και απο παράγοντες της παιδικής μας ηλικίας. Δηλαδή εαν σου αρέσει να σε βρίζουν ή να σε χτυπάνε στο κρεβάτι, οφείλεται σε τέτοιες συμπεριφορές που έβλεπες μέσα στο οικείο περιβάλλον σου ή σε υπερπροστατευτικούς γονείς. Δηλαδή  σε χτυπάνε και συνηθίζεις  δεν σε χτυπάνε και το αποζητάς! (χμμμμ κάτι δεν καταλαβαίνω.) Μπορεί βέβαια και όλο αυτό να μήν σου βγει στο σεξουαλικό τομέα, άλλα ως λειτουργία της ζωής σου γενικότερα. Στο σεξ ηρεμία  άλλα στην καθημερινότητα να μπλέκεσαι σε μαζοχιστικές σχέσεις με ανθρώπους είτε γίνονται υποχείριο , είτε κάνοντας τον αφέντη άλλων. Από την άλλη υπάρχει και η περίπτωση να είσαι και ο σαδιστής και ο μαζοχιστής ταυτόχρονα, προκαλώντας και μαστιγώνοντας τον εαυτό σου ο ίδιος. Οτι δλδ και να κάνουμε δεν γλιτώνουμε κάποια σφαλιάρα!!! Ξερω τι μου κάνει κακό ή τι είναι λάθος και το κάνω. Δεν είμαι ανώμαλος- μαζοχιστής? Ξέρω τι κάνει κακο σε κάποιον άλλον άλλα το κάνω, δεν ειμαι σαδιστής?? Και όσο πιο βαθεία το ψάχνεις τόσο βλέπεις πως ούτε γιατριά υπάρχει και πως είμαστε πολλοί ολοι εμεις οι ανώμαλοι σαδιστές-μαζοχιστές-αυτομαστιγοστές.... κάνουμε μια κοινωνία ολόκληρη με σημαία μας μαστίγια!!! Και εκεί σαν μικρή και άμαθη αναρωτιέμαι, σε τόσο "ανώμαλους" μέσα, μια φίλη μου που ψάχνει απλα μια αγκαλιά, δεν παρεκκλίνει απο τον κανόνα?? Μήπως τελικά αυτη ειναι η ανώμαλη?? 

   Δεν μπορώ πλέον να καταλάβω που σταματάνε τα γούστα, οι εμπειρίες και ο τρόπος ζωής και που αρχίζει η ανωμαλία. Για την ξαδέρφη μου που κάνει έναν υγιεινό τρόπο ζωής είμαι ανώμαλη που τρώω σοκολάτες, πίνω και καπνίζω σαν τρελή!! Για πολλούς φίλους είμαι ανώμαλη που πιστεύω πως άν κάνω όμορφες σκέψεις θα πετάξω σαν τον Πίτερ Παν... Κάποιος γνωστός μου πιστεύει πως μπορεί να ζεί μονός και τέλεια...είναι ανωμαλία αυτο για μένα... Και όσο αναφορά το σεξ, υπάρχουν άνθρωποι που το να αλλάξουν στάση το θεωρούν ανωμαλία και ξέρω και κάποιους που θεωρούν ανωμαλία οτιδήποτε γίνεται μόνο με δύο!!!! Ανωμαλία είναι που ψηφίζουμε επί σεις όσους μας καταστρέφουν ( μαζοχιστικός λαός... αλλα έτσι ειναι αν το δοκιμάσεις μία φορα μετά κολας). Ανωμαλία οι Αγγλιδούλες το Σεπτέμβριο χωρίς καλσόν!! Ανωμαλία έγω με τιγρέ μπικινάκι και 100 κιλά. 

   Δεν ξέρω αναρωτιέμαι συνεχώς, δεν έχω και κάτι αλλό να κάνω....ακόμα άνεργη  μόνο να αναρωτιέμαι μπορώ. Αλλα τείνω να πιστέψω πώς δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η λέξη. ¨Η ότι αυτη η λέξη θα έπρεπε να σήμαινε κάτι του στιλ, " όσα δεν φτάνει η αλεπού .." Γιατι ανώμαλο μας φαίνεται τελικά οτι δεν έχουμε δοκιμάσει απο φόβο ή οτι ενδόμυχα φοβόμαστε ότι θα γουστάραμε. Η ξαδέρφη λατρεύει την άθλια και γεμάτη πάθη (αλκοόλ, τσιγάρα, φαγειτό....κτλ κτλ) ζωή μου, φοβάται όμως να την ζήσει μήπως και δεν ζήσει ή μήπως παχύνει  Η φίλη με την αγκαλιά φοβάται να κάνει ανούσιο( καλα δεν παίζει αυτός ο όρος ποτέ δεν είναι ανούσιο  σεξ, μήπως χαρακτηριστει ή μήπως και χάσει την αγγαλία. Εμεις ώς ψηφοφόροι φοβόμαστε το καινούριο και την άλλαγη , μπορεί να είναι χειρότερο. Και γώ φοβάμαι πως αν αδυνατίσω δεν θα είμαι πια θύμα, δεν θα έχω λόγο να κλαίγομαι και μετά πως θα μαστιγώνομαι??? 

   Αρα όλα γυρίζουν γύρω απο φόβους.... άσχετα απο που προέρχονται ή που καταλήγουν μας ορίζουν, οι φόβοι και οι ανωμαλίες μας, οι ανασφάλειες μας και οι μικροί πόθοι που έχουμε για την μιζέρια... γιατί το κλάμα πολλοί το άντεξαν.. το γέλιο όμως??

    Εύχομαι για μία νέα χρονιά ..μια νέα ζωή να αποτινάξουμε το φόβο, τις ανασφάλειες  τις εμμονές και να κινήσουμε τους πόθους, το γέλιο, την χαρά που είναι σχεδόν στα πάντα και να υπερασπιστούμε τις μικρές μας ανωμαλίες. Εύχομαι ολόψυχα να γίνουμε όλοι " ανώμαλοι" να γελάμε  να μιλάμε, να καταλαβαινόμαστε, να αγαπάμε, να νιώθουμε  να ελπίζουμε, να πονάμε, να μοιραζόμαστε, να νοιαζόμαστε, να πίνουμε, να καπνίζουμε, να ερωτευόμαστε, να ξεσκιζόμαστε, να αλλάζουμε, να δουλεύουμε  να ταξιδεύουμε, να πιστεύουμε και κυρίως να λατρεύουμε ...μήπως και όλα αυτα δεν είναι απο τις μεγαλύτερες ανωμαλίες του ανθρώπινου είδους?? 

φιλιά " ανωμαλάρες" μου!!!!

    simera eimai sthn fasi gia greeklish. Bariemai na diorthonw ta ellinika mou. Bariemai na psaxnw wraies lexeis. Bariemai tous tonous, ta kommata, tis teleies. Simera apla thelw na ourliaxwwwww. Psaxnw xronia na mathw gia thn agapi kai gia ton erwta. Kuriws gia ton erwta. Ayton ton erwta pou se parasirei se taxidia mialou, kormiou kai den simazeuetai.Ton erwta pou se xanei na xamogelas sto psilikantzidiko, sto dromo...pou se kanei na kles goera to bradu sto krebati...apo mesa sou otan eisai me kosmo... Kanw ereuna alitheia xronia twra. An einai thema timming i thema omorfias...an einai o erwtas me thn prwti matia i o erwtas " trwgontas erxete i orexi" .( kai twra pou eipa trwgontas as parw kati na faw edw oso grafw...ok loipon efera..spanakorizo stis pente to prwi...aporw..tespa kai sinexizw...).
   Polles erwtiseis kai polles apantiseis.Allos ton ezise etsi kai allos alliws. Kapoioi erwtes itan xwris antikrisma( spoudaioi erwtes telika) kapioi itan ligotero dinatoi, kapoioi alloi itan olokliri i zwi kapoiwn. Sthn diki mou periptwsi o erwtas itan stigmes...oi perissoteres klemenes...alla den exei simasia, erwtas itan kai autos....etsi loipon to porisma pou ebgala itan , oti o erwtas einai anexartitou ilikias, filou i emfanisis...alla thema timming. !!!
  Mipws omws autapatamai???? Ti einai thema timming? Simera thelw na erwteutw , etixe na thes kai esi kai sinantithikame?? Ma den ginontai auta, dld an eixes sinantithei liga lepta prin me mia alli/allo etoimo tha isoun erwteumenos me auton? Oxi bebaia!! O teleutaios kairos mou edeixe oti o erwtas einai thema epilogwn!! Nai, akribws, thema epilogwn. Apofasisa na epilexw auton ton antrwpo kai ton erwteutika i oxi, me erwteutike i oxi....Epomizese thn euthini ths epitixia i tis apotixias, thn efthini tis epilogis sou....
    Na to kanw pio liana? Eisai kapoios pou exeis apofasisei pws psaxneis mia sxesi, thes na moirasteis thn zwi sou.Wraia ews edw. Psaxneis loipon auton pou tha thn mirasteis. Aporipteis oti den teriazei stis prodiagrafes. Timia panta. swsta... kai xafnika emfanizetai kapoios pou den thelei sxesi, alla se enthousiazei kai epilegeis na ton akolouthiseis... kai frikareis..kai anarwtiese giati....kai prospatheis na ton piseis kai den bgazei pouthaina...kai otan exeis kourastei polu emfanizetai kapoios allos, kalos , glukos, omorfos, pou thelei sxesi...kai to sumantikotero, mazi sou. Apo thn mia to tipota kai apo thn alli endinami ta panta.!!! Kai les " xxmmmmmmmm kai an exw kai ta duo?" i " as xekinisw na dw ti tha ginei!" isws kai to " autos tha me kanei na xexasw ton allon" kai epieta apo 30 deuterolepta skepseis( oso akribws xreiazetai na stileis ena mnm, ean me akous) Les dinata ston "endinami". " Den einai timio...exw kanei mia epilogh kai tha thn iperaspistw" |E auto einai erwtas, na se epilegw kai na se iperaspizomai, akoma kai an ponaw...akoma kai an xanw thn malta, akoma kai an den me bgalei pouthaina...giati paw kapou, paw konta ston eauto mou, sthn ousia moy. Se epelexa me oti exeis i oti den exeis, me oti dineis i oti den dineis..... se epelexa kai empisteuomai emena se esena. Xerw pia eimai kai dexomai to oti esu eisai autos pou eisai. An ertheis konta tha ertheis giati tha me exeis epilexei kai esu. Min allaxeis, apla afesou se mia epilogi! Auto einai erwtas...metaforika kiriws, an me pianete....ouffff ta eipa....xana kai iremisa....kalinixta kai stous "erwtes" kai stous "filous".

 

αντικατροπτισμός

Αντικατοπτρισμός λοιπόν …

Ας ξεκινήσουμε με την κρίση. Κρίση λοιπόν στην Ευρώπη, στον Καναδά, στην Μεσόγειο, στην Ελλάδα, στα νοικοκυριά, στην οικογένεια μου … κρίση σε μένα. Αρχικά φρικάρεις, ξέρεις ότι η λέξη κρίση, εκτός από όλα όσα συνδέει για τους άλλους, εσένα σε συνδέει και με τις κρίσεις πανικού. Ξανάφρικάρεις, μα τι σου έκαναν?  που σε οδήγησαν?  Βρίσκεσαι στην πιο όμορφη ηλικία σου, έτοιμος να πετάξεις και να αρχίσεις να δημιουργείς, έχεις περάσει τα χρόνια σου διαβάζοντας, ψάχνοντας φίλους και ταίρια, ψάχνοντας τον εαυτό σου και πάνω που είσαι έτοιμος να πετάξεις κάποιος άλλος, νομίζεις, σου κόβει τα φτερά ή τα σχοινιά  , αναλόγως την οπτική σου. Και μένεις εκεί ακίνητος, κολλημένος με τα πόδια στην Άκρι της πλαγιάς, όμως τα φτερά ανοιχτά και κλαίς και πονάς και παραπονιέσαι και νομίζεις πως προσπαθείς…..

Και όλα φταίνε! Οι φίλοι, οι παρέες , η σχέση … ότι έχεις και ότι δεν έχεις και βασανίζεις άλλους όπως βασανίζεσαι και εσύ  και φωνάζεις, στους δρόμους , στους δικούς σου ή σε αυτούς που νομίζεις πως έφταιξαν .. Τότε, έρχεται ως διαύγειας μια στιγμή καθοριστική. Μια στιγμή « δώρο»… είτε σε διώχνουν από το σπίτι, είτε διαβάζεις ένα βιβλίο, είτε συναντάς έναν άνθρωπο που σε κεντρίζει είτε κάνεις μια βόλτα με το ποδήλατο και πας σε μέρος όπου έχεις ξαναπάει και για πρώτη φορά βλέπεις κάτι γνώριμο αλλά από διαφορετική οπτική γωνία… Ανάσα, ανατριχίλα, ανάσα, χαμόγελο, ανάσα, κάτι που μοιάζει με πληρότητα, έτσι νιώθεις και συνειδητοποιείς.. η λέξη ΚΡΙΣΗ σημαίνει  ΑΛΛΑΓΗ!!! Ναι! Είναι τρομαχτικό το καινούριο, το άγνωστο το διαφορετικό, ναι είναι άσχημο το με το ζόρι, ναι είναι βίαιο να νιώθεις ότι σου κλέβουν το μέλλον. Όμως κοίτα, κοιτά καλά την θάλασσα με το ποτάμι, σκύψε και δες το αλλιώς και κάποια στιγμή κοιτάς και βλέπεις ότι γίνονται ένα και δεν καταλαβαίνεις πιο είναι πιο και ποια είναι η εικόνα και ποιος ο αντικατοπτρισμός.. Πάρε ότι συμβαίνει ως ευχή να σηκωθείς και να ξεκινήσεις… να πάρεις την ζωή στα χέρια σου όσο και αν πονάει, και στο υπόσχομαι θα πονέσει πολύ, θα χάσεις πολλά και θα νιώθεις πως όλα είναι βέβαια… όμως θα έχουν όλα νόημα και το πιο σημαντικό είναι πως θα έχουν το δικό σου νόημα! Αν ξέρεις που βρίσκεσαι , που πάς και πια είναι η πυξίδα σου δεν θα χαθείς, Έτσι με έμαθε ο καλός μου φίλος Χορχε Μπουκάι. Επίσης όπου και να πάς θα είναι δική σου διαδρομή και αυτό έχει σημασία, δικά σου λάθη, δικά σου καλά… Σπάρε, με υπομονή, επιμονή και θάρρος και άντεξε να κυνηγήσεις την στιγμή που θα γευτείς την σπορά, μην την φοβηθείς, είπαμε θα πονέσεις και κανείς δεν ξέρει τι σε περιμένει, νιώθεις όμως μια αγαλλίαση, αυτήν την πρώτη μέρα της δική σου ζωής, της δικής σου επιλογής.

Υ.Γ. Δεν μιλώ σε σένα, να θες δηλαδή να ακούσεις άκουσε.. εγώ μιλώ στον καλύτερο μου φίλο, στην σχέση μου, στο άλλο μου μισό, στον μόνο που με καταλαβαίνει αν και που και που χανόμαστε, μιλώ στον άνθρωπο που εμπιστεύομαι και καμαρώνω… στην μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου… στον ΕΑΥΤΟ μου… στην  Μαρί.-

Μαρία

Εξομολόγηση...

     Είμαι άνεργη και τον τελευταίο καιρό, με έχει παρασύρει ο βούρκος της απραγίας… οπότε είμαι και άεργη. Από το πρωί, για να περάσω την ώρα μου , διαβάζω  άρθρα και τις « εξομολογήσεις» εδώ… Δεν ξέρω γιατί αποφάσισα να γράψω και εγώ, ίσως για να μου πει κάποιος  « σήκω» , ίσως για να μοιραστώ….

       Είμαι 30! Γυναίκα, αν και χρησιμοποιώ τον όρο κοπέλα. Άνεργη όπως προείπα, ελεύθερη από σχέσεις, υποσχέσεις και υποχρεώσεις.  Υποτίθεται ότι διανύω την ωραιότερη ηλικία… αλλά είμαι φρικαρισμένη. Πίσω μου  ακολουθούν δέκα χρόνια (τουλάχιστον), γεμάτα αναζητήσεις, φιλοσοφικές, ψυχολογικές, αναζητήσεις εσωτερικών κενών, ερωτικών συντρόφων, σωστής καριέρας, αναζητήσεις παρέας, βαριάς μορφής κρίσεις πανικού. Πολλά ταξίδια αμέτρητοι φίλοι, όμορφα ξενύχτια, θλιβερά βράδια…  κ.α.  Όταν κοιτάω λοιπόν πίσω βλέπω μια ανασφάλεια να ακολουθεί κατάκοπη και να προσπαθούμε να τρέφουμε η μια την άλλη απλά για να συντηρήσουμε τις υπάρξεις μας.. Πέρασα τα νεανικά μου χρόνια με 110 κιλά και νόμιζα πως ήταν το πρόβλημα μου, τώρα στα 85 έχω τα ίδια προβλήματα που σχετίζονται με τις ανησυχίες της εξωτερικής εμφάνισης και πιστεύω ότι και αύριο στα 65 τα προβλήματα θα είναι εκεί. Άλλωστε πάντα με έβρισκαν όμορφη και σεξουαλική, ποτέ όμως δεν μαγευτικέ κανείς από τον τρόπο που παίζω με τα δάχτυλα στα μαλλιά μου ή με το ότι ψάχνω πάντα τα στυλό και είναι τελικά χωμένα στις μπούκλες μου. Όπως καταλαβαίνετε το πρόβλημα μου σε αυτήν την παράγραφο είναι ο έρωτας. Ο έρωτας που είναι χωμένος σε βιβλία ή σε ταινίες ο έρωτας που σου «δίνει φτερά και δεν τον νοιάζει πως θα πέσεις», ο έρωτας που σε κάνει να γελάς και να κλαίς τόσο δυνατά. Τον τελευταίο καιρό κατάλαβα πως χρόνια τον ψάχνω αλλά φοβάμαι να τον πλησιάσω, να αφεθώ και να ταξιδέψω όπου με πάει, μα φυσικά φοβάμαι, αφού θέλω να έχω γραμμένες όλες τις παραμέτρους και να ξέρω τι θα συμβεί πριν καν πάω στο περίπτερο… Και φυσικά το σεξ, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, υπάρχει παντού και δίνεται απλόχερα, πονάει όμως όταν απλά τελειώνεις….

        Η δημιουργία είναι άλλο κομμάτι. Δηλώνω καλλιτέχνης  φωτογράφος, εικαστικός. Δικαιολογώ τον εαυτό μου για τις αναζητήσεις του σε αυτήν την ηλικία. Μισώ την χώρα που με έκανε  « τεμπέλα» και τρέχω σε πορείες για να το φωνάξω. Μισώ τον κόσμο που δεν με καταλαβαίνει και μισώ και μένα που δεν προσπαθώ άλλοτε να εξηγήσω και άλλοτε να καταλάβω. Προβληματίζομαι με την μοναξιά, την δική μου και τον ανθρώπων γύρω μου. Τσαντίζομαι που όλοι απλά φωνάζουμε και δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε. Αναπολώ πράγματα που δεν έχω ζήσει, καφενεία συζητήσεων και ανταλλαγές απόψεων και δημιουργίας.  Εκμεταλλεύομαι οικονομικά τον πατέρα μου και συναισθηματικά όσους μου χαρίζουν συναισθήματα που δεν θέλω… Διαβάζω βιβλία και άρθρα και μιλώ  παριστάνοντας την ειδική σε θέματα που μόνο ξώφαλτσα έχω αγγίξει. Φοβάμαι να κοιμηθώ τα βράδια, να μπω σε ασανσέρ, να μείνω στο σκοτάδι και να παλέψω για κάτι καλύτερο ή για κάτι καινούργιο… Πάω από συνέντευξη σε συνέντευξη και νιώθω πότε λίγη και πότε πολύ, με το ίδιο αποτέλεσμα όμως, αυτό της ανεργίας. Φοβάμαι τόσο που δεν σκέπτομαι το ρεσταρτ ή το ντιφράγμεντ  άλλα το φορμάτ. Νιώθω μίζερη, μικρή και χωρίς συνοχή ( φαίνεται άλλωστε και από αυτά που γράφω). Μιλάω πολύ και κλαίω ακόμα περισσότερο, δίνω δικαιώματα από μόνη μου και απαιτώ να τα πάρω πίσω. Τρώγομαι με τα «ρούχα» μου, ενώ ο κόσμος γύρω μου πεινάει, πονάει και διεκδικεί. Μοιάζω με «ρακοσυλλέκτης της αγάπης» , όπως λέει και η καλή μου φίλη Μ. Άλλοτε νιώθω σπουδαία και έτοιμη για όλα αυτά τα μικρά-μεγάλα ταξίδια. Κυρίως όμως νιώθω μόνη και κάθομαι στον ίδιο καναπέ από τα 18 μου περιμένοντας κάποιος να με πάρει από το χέρι. Κοιτώ από το παράθυρο τον Παρθενώνα και βγαίνω έξω για να πάρω ανάσα. Δεν μπορώ να αναπνεύσω!!! Γιαυτό μιλάω εδώ… Θέλω να αναπνεύσω, για μια στιγμή.-

Ευχαριστώ 

Θησείο, αδιέξοδο, ώρα 18:30 , 8-10-2012

        Απέναντι από το σπίτι μου, υπάρχει ένας τοίχος. Για την ακρίβεια, υπάρχει ένα σπίτι και ο τοίχος του. Και για να είμαι πιο ειλικρινής , υπάρχει ένα παλιό κτήριο, που κάποτε ήταν σπίτι, μάλλον και τώρα λειτουργεί ως αποθήκη μιας γνωστής καφετέριας της Αθήνας. Σύχναζα  εκεί κάποτε, νομίζω τελευταία φορά πήγα ραντεβού εκεί..μμμ ναι, και απο το τότε δεν ξαναπήγα. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ο τοίχος. Η κεντρική πρόσοψη του κτηρίου. Η επιδερμίδα του μαρτυρά την ηλικία του, έχει και κάποια περίεργα τσιγκέλια στον τοίχο αυτόν... ξανά τέλος πάντων, γιατί δεν θα μιλήσω σήμερα  για τον τοίχο. Θα επανέλθω σε αυτόν μια άλλη πιο κατάλληλη στιγμή.
     
        Σήμερα θέλω να μιλήσω για τις παραφυάδες  έτσι δεν λέγονται? Εκείνα τα μικρά πράσινα χόρτα που με το που βρουν λίγη υγρασία και ήλιο φυτρώνουν όπου να ναι? Ναι, έτσι νομίζω λέγονται, άλλα και λάθος να κάνω δεν έχει σημασία...Τι μας νοιάζει πως τα λένε, τι κάνουν δεν έχει σημασία? Θα μπορούσαν να λέγονται Μαρίες ή αναστασίες, κώστιδες ή όπως...
     
         Οι Μαρίες λοιπόν, έτσι θα λέω τα μικρά πράσινα στον απέναντι τοίχο, φύτρωσαν όπου βρήκαν, και χωρίς να ζητούν πολλά άρχισαν να μεγαλώνουν και να γεμίζουν τον τοίχο. Δεν είχα παρατηρήσει τόσα χρόνια απέναντι απο αυτόν τον τοίχο, την ύπαρξη τους. Έτσι μάλλον γίνεται με αυτές, δεν τις καταλαβαίνεις εώς ότου τον γεμίσουν ολόκληρο.

     Πόσο μα πόσο πολύ ομόρφηναν όχι μόνο αυτό το κτήριο, αλλα και ολόκληρο το αδιέξοδο, με έκαναν να χαμογελώ στην θέα τους και να τις φωτογραφίσω... Αυτό που πραγματικά θαυμάζω σε αυτές είναι ότι δεν χρειάζονται τίποτα, σχεδόν ούτε τις ρίζες τους, αφού τις έχουν στίσει στον αέρα. Και είναι τόσο χρήσιμες  πέρα απο την ομορφιά, δίνουν μια μικρή ανάπαυλα οξυγόνου , γίνονται φαγειτό για τα πουλιά και τις γάτες και μερικές φορές, ακόμα και για τον αγαθό σκύλο της γειτονιάς...

      Παραφυάδες νομίζω ονομάζονται και τα αγριόχορτα που φιτρόνουν δίπλα σε σπαρτά. Ας μήν ξανακολήσουμε εκεί, ας τις λέμε κατερίνες ή ισμήνες. Εκείνες όμως δεν είναι καλές, έρχονται με το ζόρι και μεγαλώνουν κλέβοντας το φαγειτό των υπολοίπων, δεν ομορφαίνουν τίποτα.. Γιαυτό οι Αναστασίες είναι τόσο παρεξηγημένες, την μπερδεύουν με τις Ισμήνες.
 
   Ας ευχαριστούμε για κάτι τόσο μικρό και κάτι τόσο πράσινα ελευθερο που έχουμε την δυνατότητα να χαιρόμαστε... Ας αρκεστούμε στις παραφυάδες που ομορφαίνουν την ζωήμας και όχι σε αυτές που  έρχονται για να κλεψουν... αλλα εμείς ας χαμογελάσουμε στην θέα και των δύο... Καλό απόγευμαα!!!!
      

Θησείο, home sweet home, Κυριακή πρωί

Η Κυριακή είναι περίεργη μέρα. Τα πρωινά αυτής της μέρας είναι τα αγαπημένα μου!!! Καφές, (πάντα απο έξω)και εφημερίδα... Τι πιο όμορφο απο το να ενημερώνεσαι καθώς ακούς μουσικούλα και ρουφώντας καφεδάκι. Αυτή η ώρα είναι μια απο τις στιγμές που  θες να είσαι μόνος σου. Να μην την μοιράζεσαι με κανέναν, να γεμίζεις μπαταρίες ώστε να μπορείς να ανταπεξέρχεσαι σε κάθε δυσκολία μέσα στην τρελή βδομάδα που ακολουθεί. Για έναν περίεργο λόγο τα πρωινά της Κυριακής έχουν πάντα ήλιο. Ακόμα και μέσα στον χειμώνα η ώρα πριν το μεσημεριανό φαγειτο γεμίζει με ακτίνες...Οι ώρες απο τη Μία εώς και τις πέντε ειναι γεμάτες χαλάρωση και σου προσφέρουν μια ηρεμία, ένα χαμόγελο... Είναι η μέρα που θές να πάς μια έκδομή με τους φίλους ή να πιες ένα ουζάκι κοιτώντας την θάλασσα, άσχετος εποχής. Να πίεις καφέ κάτω απο την ακρόπολη με το ταίρι σου, ακόμα όμως και σπίτι να κάτσεις και να διαβάσεις εφημερίδα, εισαι εξίσου γεμάτος... Ποσο όμορφη η Κυριακή.....
Και έρχετε το απόγευμα .. Απο τις 6 εώς και τισ 9 το βράδυ η Κυριακή είναι ανυπόφορη... Με πλημυρίζει με μια μελαγχολικά που τόσα χρόνια δεν κατάφερα να εξηγήσω.... Μπορεί να είναι συνέπεια των δώδεκα χρόνων μου στο σχολείο και την θύμηση του τέλους του Σαββατοκύριακου. Μπορεί να φταίει αυτή η μικρή πόλη οπου μεγάλωσα που τις Κυριακές το απόγευμα έμοιαζε νεκρή... Πάντως τα απογεύματα αυτά ειναι ανυπόφορα, μυρίζουν δάκρυα και μοναξιά όπου και με όποιον και να είσαι... μοιάζουν σαν να σηματοδοτούν ένα τέλος , λες και έρχεται ένα απόγευμα μιας μέρας για να σου "τελειώσει" την βδομάδα...
Ελπίζω να μην είμαστε πολλοί οι άνθρωποι που νιώθουμε έτσι τις Κυριακές...
Η σημερινή Κυριακή μου τελειώνει μια βδομάδα που έχει τίτλο "τελείωμα" .... είναι πίο μελαγχολική  άλλα θα έρθει πιο όμορφη βδομάδα....
Καλό απόγευμα Κυριακής...

Μου αρέσει το ξημέρωμα... Θυμίζει πάντα κάτι καινούριο... Την ώρα που ο ήλιος αρχίζει σιγά-σιγά να λέει την πρώτη καλημέρα και να ζεστάνει και το σώμα σου,(που από την αϋπνία  κρυώνει) αλλά και την ψυχή σου( το ξενύχτη συνοδεύεται συνήθως από αλκοόλ και το αλκοόλ συνοδεύεται από " ψευδαισθήσεις" ). Μερικές φορές με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου αρχίζεις και βλέπεις καθαρότερα τα γεγονότα και τα συναισθήματα σου, άλλες πάλι τα βλέπεις είτε μικρότερα, είτε μεγαλύτερα  Φυσικά δεν νομίζω ότι ο ήλιος ή το ξημέρωμα είναι ικανά να στο κάνουν αυτό, νομίζω ότι είναι καθαρά απόκτημα όσων θες να δεχτείς, να αλλάξεις ή όσων είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις.
Μερικές φορές άλλωστε ο άνθρωπος μπερδεύεται. Έχουμε όλοι μας τόσο πολύ την ανάγκη της επιβεβαίωσης και του  ξημερώματος αυτού, να είναι δικό μας. Να ξημερώνει μόνο για μας, να είμαστε το σημαντικότερο κομμάτι της ημέρας μας. Αυτό είναι δύσκολο, σε μια εποχή που οι αξίες έχουν χαθεί, (γραφική πρόταση, μα τόσο αληθινή) , που συγκεκριμένα η προσωπική αξία μετριέται σε δύναμη, εργατοώρες, κάρτες ανεργίας και υπακοής. Ετσι ασπαζόμαστε ότι πιο εύκολα μπορεί να μας χαριστεί. Φόβος...? Ίσως .. ίσως όμως να είναι και απλά μια βαθύτερη ανάγκη να ξεχωρίσουμε για να συνεχίσουμε.
Επί του πρακτέου, μπορούμε να κατηγορήσουμε έναν άνθρωπο που έχει τόση μεγάλη ανάγκη να ξεχωρίσει που είναι ακόμα και ικανός, το χέρι που του δίνεις να τον τραβήξεις να το χρησιμοποιήσει για να σε ρίξει? Φαίνεται άκομψο, δέν θα πώ κακό, δεν το κάνει απο κακία, άλλα αυτό έμαθε, να αξίζει μόνο αν είσαι χειρότερος. Εκεί λοιπόν δεν κατηγορείς, εκεί συνεχίζεις με δύναμη να δίνεις το χέρι σου, να του δείχνεις ότι πιστεύεις σε αυτόν και ότι μπορείς να δεχτείς την μείωση, γιατί εσύ ξέρεις πως η ανατολή είναι δική σου και δεν έχεις παρά να το δείξεις και σε αυτόν, μόνο γιαυτό, δεν είσαι καλύτερος  απλά "βλέπεις" καλύτερα  Κάποιοι θα λάβουν το μήνυμα και θα συνεχίσουν καθαρότεροι. Κάποιοι δεν θα καταλάβουν τίποτα ποτέ, θα τριγυρνάει παριστάνοντας τους σπουδαίους, αναμοχλεύοντας γεγονότα του παρελθόντος και θα φεροφωνούν τα γύρω συμπεράσματα κάποιον άλλων. Στην τελική οφείλεις να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις, για την δική σου ψυχή.
Εγώ φίλοι μου, αυτό που κάνω είναι να φωτογραφίζω για σας την ανατολή, ελπίζω να καταλάβετε και να την δείτε...
Καλό και όμορφο Σαββάτο!!!!!!!!


και ένα τραγουδάκι....

Καφέ Ίντριγκα, Εξάρχεια 05-10-2012, ώρα 12:40 

Οι επιλογές μας....

       Καιρό προσπαθώ να καταλάβω το όλο θέμα γύρω από τις επιλογές μας και την ελεύθερη βούληση. Σύμφωνα με την θρησκεία, όπου μεγάλωσα, οι άνθρωποι είμαστε ελεύθεροι να  επιλέξουμε τα θέλω μας χωρίς να επεμβαίνει κανείς σε αυτά. Δεν τιμωρούμαστε γι αυτά εφόσον διέπονται από τους κανόνες, είτε ηθικούς είτε κοινωνικούς. Βέβαια κάποιοι πιστεύουν πως η ζωή είναι η τιμωρία μας, ή ότι εδώ είναι η "κόλαση" ή ο "παράδεισος", εγώ ξέρω ότι γεννιόμαστε με αμάρτημα. Δύο άνθρωποι θέλησαν κάτι απαγορευμένο και τιμωρήθηκαν και όλοι το κουβαλάμε στις πλάτες μας. Φαίνεται ότι σε αυτήν την ζωή οι λιγότερο ρομαντικοί θεωρούν ότι πληρώνουμε αυτήν την αμαρτία για πάντα. " Η ύπαρξη μας δεν μοιάζει με τίποτα άλλο τόσο, όσο με το επακόλουθο ενός σφάλματος και μίας ένοχης επιθυμίας..." ( Τα Πάθη του Κόσμου, Schopenhauer Arthur).

       Ένοχες επιθυμίες, η αντίληψη μου περί των λέξεων αυτών κάπου μπερδεύεται.  ΈΝΟΧΗ επιθυμία επειδή θέλησα κάτι πέρα από τους κανόνες που μου επέβαλαν? Πέρα από τους κρατικούς νόμους , τους ηθικούς, τους θρησκευτικούς, τους πολιτικούς ή πέρα από τους δικούς μου νόμους? Αν αποφάσιζα να ζήσω διαφορετικά την ζωή μου από τον τρόπο που η οικογένεια μου ήθελε και σύμφωνα με αυτούς υπόκειται στις "ένοχες επιθυμίες" μου, τότε θα έπρεπε να τιμωρηθώ? Μα φυσικά, λόγω της εξέλιξης του είδους μας και της χαλαρότητας του ήθους στην εποχή μας, οι περισσότεροι θα έλεγαν πως είναι φυσιολογικό όλο αυτό..... Είναι όμως? Αν η δική μου μόνο ηθική έχει "εξελιχθεί" και όλων των άλλων όχι, τότε μιλάμε για ένοχες επιθυμίες? Δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε ελεύθεροι να πράξουμε ή και ακόμα να σκεφτούμε ...

       Γυρίζοντας πίσω στις επιλογές μας, λοιπόν, στις επιλογές και με την ελευθερία βούλησης και με τις ένοχες επιθυμίες, η άποψη μου είναι πως έχουμε μια κάποια ελευθερία να πράξουμε και πώς καρπωνόμαστε τα θετικά των επιλογών μας ή πληρώνουμε το τίμημα. Το πρόβλημα στο δικό μου μυαλό έρχεται όταν μοιράζεσαι τις επιλογές αυτές με τους άλλους. Σαν σύγχρονοι δικαστές ιερά εξέτασης είναι έτοιμοι να σε κάψουν στην πυρά γιατί υπέκυψε στις επιθυμίες και προσπαθούν να σου αποδείξουν πως θα το πληρώσεις και αν εσύ είσαι πρόθυμος γιαυτό τότε βρίσκουν πλάγιους τρόπους ώστε να κόψουν την θέληση σου για αυτές. Όταν πάλι καρπώνεσαι , χαίρονται όμως και πάλι αναζητούν το λάθος. Επειδή απλά και μόνο εσύ επιλέγεις η ελευθερία βούλησης σου να κινήται γύρω από τις ένοχες επιθυμίες σου...

Ευτυχώς που η σημερινή μου ένοχη αμαρτία ήταν ένας καφές γεμάτος αρώματα και σκέψεις στα Εξάρχεια..... Αύριο όμως...?

Μοναστηράκι, 04-10-2012, ώρα 13:30 

Μια βόλτα στο Ιστορικό κέντρο της Αθήνας και αμέσως νιώθεις παράξενα. Συγκρούονται πολιτισμοί και ιστορία, μέλλον και παρελθόν, το παρόν όμως σαν να λείπει....

Έκατσα σε ένα όμορφο καφέ και απόλαυσα τον ιταλικό καφέ μου χαζεύοντας το κτήριο απέναντι. Αυτά τα νεοκλασικά με τα μικρά μπαλκόνια και τα αετώματα στην σκεπή, σε συνδυασμό με τον (επιτέλους) φθινοπωρινό ουρανό, μου φέρνουν μια μικρή θλίψη. Θεωρώ οτι προέρχεται απο την αίσθηση της παρακμής. Ναι, παρακμή, αυτό το κτήριο κάποτε έστεκε αγέροχα κάτω απο τον Παρθενώνα και ήταν ζωντανό, φιλοξενούσε γέλια, χαρές, φωνές , κλάματα και πολλές ιστορίες απο την οικογένεια πού το κατοικούσε. Ήταν ένα απο τα πολλά τέτοια κτήρια, τότε σύγχρονο και αριστοκρατικότατο  τώρα σπάνια το κοιτάνε και σκέφτονται αυτά , αφού οτι απο την αίγλη του υπάρχει μόνο στην πρόσοψη απο τον επάνω όροφο. Στον κάτω όροφο φιλοξενείται  ένα κατάστημα με σύγχρονες τζαμόπορτες και στο κέντρο ένα καφέ ( με κυρίως ιταλικούς καφέδες.). Μπορεί αρχιτεκτονικά ή σχεδιαστικά και με γνώμονα το design να έχει ενδιαφέρον και να είναι αξιόλογο, όμως κανείς δεν σκέφτεται την "ψυχή" του κτηρίου που πάνω στα χρόνια του εντυπώθηκαν και τα συναισθήματα των ανθρώπων που πέρασαν απο κει...
Μπορέι να σκέφτομαι γραφικά, μπορεί καθόλου σχεδιαστικά, όμως η ιστορία που οι τοίχοι στην Αθήνα λένε δεν πρέπει να μας περνάνε αδιάφοροι.  Οφείλουμε να κοιτάμε καμια φορά ψηλά και να αισθανόμαστε αυτούς που πέρασαν, να φανταζόμασταν όσους ακολουθήσουν, ίσως γίνουν καλύτερα τα πράγματα έτσι.... Καληνύχτα ή και Καλημέρα..... 

                                          Το κουπί


" Βαρκάρη τράβα το κουπί, δέν είναι ο έρωτας ντροπή...." Κώστας Κοφινιότης.

Κουπί : Μακρύ ξύλο με πλατιά άκρη, μας βοήθα να κινούμε ένα πλεούμενο, βυθίζοντας το στην Θάλασσα...

Σε ένα βιβλίο κάποτε διάβασα πώς το περπάτημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνεχόμενη αναβολή του πεσίματος. Στο ίδιο βιβλίο ο φιλόσοφος συνέχιζε λέγοντας πως αυτό ακριβώς είναι και η ζωή, η συνεχόμενη αναβολή του θανάτου.
Καθόλου οπτιμιστής και έχοντας μια τέτοια άποψη με έκανε να την σκεφτώ πολύ. Είναι δυνατόν να έχει αυτήν την αξία η ζωή? Είναι γεμάτη άσχημες καταστάσεις, πόνο και κλάματα με μικρές δόσεις χαράς που ποιόν σκοπό έχουν? 
Σε καθημερινή βάση ερχόμαστε αντιμέτωποι με αντιξοότητες και τραβάμε " κουπί" άλλοτε, σε θάλασσα γεμάτη κύμα, άλλοτε σε θάλασσα ήρεμη και άλλοτε σε θάλασσα καινούρια. Μας γεμίζει να πολεμάμε με το δύσκολο και το αδύνατο, μας κάνει να νιώθουμε υπερήρωες  βγαλμένους απο σελίδες κόμικ. Μα είναι αυτό το νόημα να παλεύεις για να αποκτήσεις πράγματα που θα σου δημιουργήσουν νέα προβλήματα και μπερδεμένες καταστάσεις? Κάποιοι πιστεύουν πως ναι, έγω δεν είμαι σίγουρη. Δεν μπορώ να εξηγήσω το ότι άν ισχύει αυτό, τότε πως όλοι θέλουμε να ζήσουμε? Πώς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις και γιατί να το κάνουμε όλο αυτό αφού πάντα θα πονάμε? Ένα κείμενο γεμάτα ερωτηματικά, φυσικά και δεν έχει ενδιαφέρον, ούτε όμως και οι απαντήσεις έχουν... Ενδιαφέρον έχει ο δρόμος για τις απαντήσεις. Ταξιδεύοντας στην θάλασσα της ζωής κάποιος στην βάρκα είναι μπροστά και κάποιος πίσω, κάποιος τραβάει το δυνατό κουπί και κάποιος απλά ακολουθεί, κάποιοι βρίσκονται σε άλλη βάρκα μόνοι, κάποια κουπιά μπερδεύονται σε χόρτα,  και κάποια είναι έτοιμα να σπάσουν. Εχουν όμως όλα τον ρόλο τους και όσο πιο γρήγορα διαπιστώσουμε τον ρόλο μας σε αυτην την ζωή τόσο πιο δημιουργικό θα είναι το ταξίδι, ο αγώνας εαν θέλετε. Δέν θα βγούμε όλοι νικητές, θα τερματήσουμε όμως όλοι....

Μα πείτε μου υπάρχει κάτι πιο αστείο απο όταν σκονταύτεις?  Αναρωτιέμαι να έχει πέσει ποτέ ο φιλόσοφος...
Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!! 

Εμπειρία   είναι η γνώση και η δεξιότητα που στηρίζεται στην παρατήρηση και στην πρακτική εξάσκηση και αποκτάται με την πάροδο του χρόνου. Η δεύτερη έννοια της εμπειρίας είναι το βίωμα μιας κατάστασης, που είναι κομμάτι της συνολικής εμπειρίας (πείρας) του ανθρώπου. Στον κλάδο της φιλοσοφίας, εμπειρία είναι η γνώση που αποκτάται με την αισθητηριακή αντίληψη ή με την παρατήρηση. Η γνώση αυτή, σύμφωνα με τους οπαδούς της εμπειριοκρατίας, η μόνη αληθινή μορφή γνώσης που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος. wikepedia ( 2-10-2012).

Κάθε στιγμή είναι μια εμπειρία. Κάθε επαφή με έναν νέο άνθρωπο, ένα ταξίδι, ένα βιβλίο και πολλά άλλα... Πασχίζουμε να γεμίσουμε το μυαλό και την ψυχή μας με αυτό, ως σύγχρονοι φιλόσοφοι αναζητούμε την παρατήρηση με σκοπό να γεμίσουμε με αυτές και αν και πάντα λέμε πώς γνωρίζομε ότι δεν είναι όλες καλές ή ότι κάποιες αφήνουν σημάδια, νομίζω πως η πραγματικότητα διαφέρει. Θα συμφωνήσω και με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη ότι όλες μας διαμορφώνουν και μας βοηθούν στην κατανόηση και της ζωής αλλά και κυρίως του εαυτού μας  Θα σταθώ όμως περισσότερο στον Schopenhauer, υπάρχουν εμπειρίες που σε κάνουν να μαθαίνεις να περπατάς, υπάρχουν όμως και εμπειρίες που σε κάνουν να πέφτεις και δεν χρειάζεσαι πέρα από μία φορά για να μάθεις να σηκώνεσαι.

Ακόμα και αν αποφάσισες να ζήσεις εμπειρίες καινούριες και διαφορετικές, δεν είσαι πότε σίγουρος ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αυτές  δεν ξέρεις ποσό βαθεία είναι τα σημάδια ή τι επιπτώσεις έχουν στην συνέχεια σου. Το μόνο σίγουρο είναι πως κυνηγώντας μία ζωή εμπειρική, κυνηγώντας το άγνωστο και το όνειρο μπορεί να φτάσεις σε όμορφα και γεμάτα ζωή μονοπάτια, υπάρχει όμως και η περίπτωση να είναι δύσβατα, να μείνουν σημάδια για πάντα και να πονάς...... κάπου εκεί σκέφτεσαι αν θέλεις εμπειρίες.

Στην αναζήτηση εμπειριών λοιπόν υπάρχουν στιγμές που έβρισκε με έναν άνθρωπο που είναι πρόθυμος να σου τις  γνωρίσει, σε προιδοποίει, είναι ειλικρινής, δεν ακούς και φτάνεις εως το τέλος. Το παιχνίδι της αποπλάνησης , της εξερεύνησης σε ιντριγάρει, κοκκινίζει τα αυτιά σου απο την αδρεναλίνι και σε παρασύρει δεν μπορεις να δεισ καθαρά να ξεχωρίσεις το άρρωστο απο το διαφορετικό, και στο τέλος πασχίζεις να αλλάξεις τα δεδομένα που είχες να τα προσαρμόσεις σε εσένα, δεν γίνεται όμως... δεν αλλάζει το άρρωστο ή το διαφορετικά φτιαγμένο και όταν είναι πιο δυνατό από σένα καλύτερα να φεύγεις μακρυά... Το χαστούκι στο πρόσωπο πονάει λίγες μέρες...το χαστούκι στην ψυχή σε αλλάζει για πάντα.

Ευχαριστώ Μ. που με έμαθες πως δεν είναι όλες οι εμπειρίες για όλους...

FREE THOUGHTS

FREE THOUGHTS

den antexw allo...!!!! Anergeia, Aprageia, Agamia, Afragia, Anoisia...lexeis pou kurieuoun thn zwi mou edw kai arketous mines..
kai alles lexeis Merkel, Sarcozi, Pasok, N.D, ktl ktl...kai akoma perissoteres, fobos, fthonos, apelpisia...kai den antexw, Nomiza pws zousa mia simantiki epoxi alla oso kai an elpizw den blepw na ginetai tpt..akoma mia mera xwris kibernisi, akoma mia mera xwris douleia, akoma mia mera...pou eiste oloi eseis pou niwthetai san emena, pantou akouw oti uparxete kai eiste polloi...alla pou na sas brw, na kanoume kati..na allaxoume kati...tha sas psaxnw...

den mporw na katalabw an xairomai me ta apotelesmata tvn eklogwn......
pisteua oti eprepe oloi na psifisoume..kai distixws den egine auto me to 37% apoxis..kai ektos autou...den katalaba ti akribws egine..me xaropoiei nomizw i anodos tou ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. DEN ME XAROPOIEI OMWS...katholou ma katholou oti den exoume kibernisi ,  oxi pws prin eixame i auth pou eixame itan katalili, alla den mporei na xekinisei ena karabi xwris kapetanio, oso axristos kai an einai, den me xaropoiei to apotelesma tvn 6 kommatvn pou mpikan sthn bouli..kai den me xaropoiei pou akoma kai meta tis ekloges anti na niwsw kalitera, thelw akoma na figw apo thn xwra, grigora kai NUXTA!!!

FREE THOUGHTS: ti meres kai autes??...pantou suzitiseis gia poli...

FREE THOUGHTS: ti meres kai autes??...
pantou suzitiseis gia poli...: ti meres kai autes??... pantou suzitiseis gia politika, oxi pws den me endiaferei isa isa eimai apo autous pou thewrw oti autes oi ekloges...

ti meres kai autes??...
pantou suzitiseis gia politika, oxi pws den me endiaferei isa isa eimai apo autous pou thewrw oti autes oi ekloges einai simantikes, oxi pws tha allaxoun kai polu ta pragmata alla oi allages etsi kai alliws kanoun kalo..ananeonoun opws kai na to kanoume...mia allagi sto mali, mia allagi sthn bouli..apla ta pragmata..san nea kai sunxroni ellinida loipon endiaferomai kai suzitw, oso mporw, oso mou epitrepei h mexri twra enasxolisi mou me to "thema"... kai meta einai kai i zesth, edw sto kentro ths Athinas kanei polu..kai anaggasika pas exw na pieis kafe kai ekei thn wra pou plirwneis thimase thn anergeia sou kai ante pali apo thn arxi...koubentes i oxi...allages i oxi...anergeia i oxi...ti simasia exoun telika?...idomen!!!!

loipon...simera exei mia polu omorfi mera!!!!!!!!!nomizw 25 bathmous...piga s gia kafe, ti allo na kaneis san neos , anergos athineos!!..gemati i lkafeteria..polu omorfa!! kai xafnika emfanistiki i Ioli, 2 etwn!! Hxere, pws na anoixei to kinito mou kai na bgalei fwtografia...giati i kokkinoskoufitsa einai xazi kai poso xrwnwn einai h giagia tis, alla katalabaine episeis oti kribei kiolas....den exei aderfia kai den pigainei sxoleio giati den prolabainei..diabazei moni ths kai ton eleuthero xrono ths asxolitei me to mathainei tragoudia...den exei omws polu eleuthero xrono..blepete i Ioli einai ithopoios!! ergazomeni kai apo oti leei i idia polla uposxomeni..eixe girismata simera, kati to opoio alles fores thn ennoxlei kai thn kourazei, enw alles einai giaythn paixnidaki olo ayto...ayta me thn Ioli...kai einai molis 2 xronwn!!! kai gw...30...epina kafe sthn plaka

pente mines anergeias...thleorasi..diabasma..boltes kai baremara..niwthw oti h athina pethainei..olo kai perissoteroi neoi anthrwpoi feygoun na "swthoun" h menoun kai baltonoun...egw nomizw oti baltonw kai exw arxisei na synithizw aythn thn katastash..den mporw na kanw oute ena bima mprosta,oute kai pisw..kolisa ta podia mou akinita sto patwma kai primenw na ginei kati xwris na xreiastei na katanalwsw thn paramikrh energeia ...les kai an kanw kati tha xathw kai to periergo einai oti aythn thn fora den einai o idios gnwstos antimetwpisimos pleon fobos...aythn thn fora einai o fobos gia to agnwsto h o fobos gia to oti mporei kai na petuxei to bima!!... thn epitixia fobamai h thn apotixia?... einai proteimotero na katsw edw kai na min sumbei tipota h na proxorisw kai na petixw h oxi...fobos loipon..eseis ti fobaste??

einai polu sumantiko to pws "blepeis" kati..., gia osous den gnwrizoun, teleiwnw ena master sto desing kai to eyritero thema mou einai oi aisthiseis..akoma omws kai meta apo ena xrono gemato ereyna den exw mathei na "koitw" me tis aisthiseis moy...xthes ekana mia bolta ston pezodromo tou thiseiou..( h alitheia einai oti bgika na parw tsigara) kai koitaza katw, perpataga kai gia kapoio logo skeftomoun olo ayto me mas tous anthrwpous pou exoume kleistei ston eayto mas kai den kanoume tipota kai mpla mpla mpla...mexri pou gelasa giati suniditopoihsa oti den isxiei auto..!! an krinw apo ton diko mou kuklo anthrwpwn, oloi kanoun pragmata dimiourgika, oloi elpizoun , gelane kai einai anoixtoi...h matina ftiaxnei katapliktika papoutsia... h eirini grafei oneirika paramithia kai gw ton teleutaio kairo, exw gnwrisei atoma ta opoia, meta to xarika moy lene " nai mesa!! wraia idea, as to kanoume!!" poso omorfo!!! ante loipon elate na ftiaxoume omades..elate na dimiourgisoume..min xexnate! EMEIS EIMASTE TO MELLON TOU TOPOU(xaxaxaxxa)( kai edw meta ta gelia as to skeftoume sobara)

kali xronia... 2012 loipon.. xwris douleia, xwris lefta ..xwris..xwris...logo elipsis kefiou kai xaras, apofasisa na dwsw se mena kai se opoion allon endiaferete, xwro gia koubenta...eleuthera xwris thema, xwris tpt..skepseis kai gramata to ena dipla sto allo, isws broume liseis, isws xypnisoume to teras ths dimiourgias kai xekolisoume apo thn stasimi touth katastasi..kalws hrtate loipon..kali arxi kai kali xronia...