ΤΟ ΝΟΗΜΑ........
Είμαστε καταδικασμένοι οι άνθρωποι, καταδικασμένοι να ψάχνουμε το νόημα... Το νοημα πίσω απο τις λέξεις, πίσω απο τα βλέμματα, κρυμένα, φανερά, σε τραγούδια, στον καιρό...
Είμαστε καταδικασμένοι να εξηγούμε τα πάντα. Να υπάρχει ενας λόγος, τότε μόνο υπάρχουμε ολοκληρωμένα, αλλα για λίγο, γιατι χάνεται και ξαναρχίζουμε απο την αρχή το ψάξιμο... Το νόημα της υπαρξής μας είναι το χειρότερο....το πιο τραγικό...ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε και πάνω που είμαστε σίγουροι για τον λόγο που ήρθαμε σε αυτην την γή ...που κάναμε εκείνη τη επιλογή ή την αλλη τσουπ το ξαναχάνουμε....
Μερικές ευαίσθητες στιγμές μας βρήσκουμε νοήματα σε στιγμές και αναμνήσεις... τα γέλια, η αγάπη , η φιλία είναι ένα νόημα...μα γρήγορα χανεται...θες κάτι άλλο...και επείδη έτσι είμαστε φτιαχμένοι, επείδη έχουμε ανάγκη να χρεώνουμε τις αστραπες στον Δία και τις επιλογές μας στις Μοίρες, δημιουργούμε κρύμενα μυνήματα .
Πάς τώρα,ρε άνθρωπε και εναποθέτεις τις ελπίδες σου, σε έναν άλλον άνθρωπο, τον ονομάζεις έρωτα και ρουφάς απο αυτόν όλα όσα δεν μπορεις να κάνεις... του δίνεις θεική υπόσταση και είναι η εξήγηση για ότι συμβαίνει ή όχι, φταίει για τα καλά και τα άσχημα...το κυριώτερο είναι πως σε προσδιορίζει... είναι μια σταθερα που σου δίνει υπόσταση, αλλα δεν είναι τίποτα παραπάνω απο μια αστραπή καιέναν Δία.
Το ίδιο κάνεις για την δουλεια, για τις σπουδές, για τις φιλίες, για την μουσική που ακους, όλα σε προσδιορίζουν και σου δίνουν άφεση απο τα λάθη σου... βρίσκεις νόημα στην δουλεια και περνει θεική μορφη και αυτομάτος φταίει για ότι και αν συμβεί.... χρόνια τώρα νόμιζα πως είχα βρεί το δικό μου νόημα, έκανα λάθος η ανοητη...
Ξυπνησα και συνηδητοποιησα πως πολλές φορές τίποτα δεν καταλαβαίνω.... δεν βγάζει νόημα ή ζωη που κάνω ή ότι γράφω ή ότι επιλέγω, βασικά τίποτα δεν βγάζει νοημα γιατι τίποτα δεν είναι 1+1= 2 και εγω έχω απλή σκέψη, μεχρι εκέι φτάνω σε αυτην την πράξη και με δισκολεύουν τα άνησα, τα ολοκληρώματα, μεχρι και η απλή μεθοδος των τριών με μπερδευει... γιατι ενα και ενα κάνει δυο, τέλος και ίσως αν απαρνηθεις/ απαρνηθώ το νόημα και καταλάβεις πως όλα απλα έτσι είναι , ίσως νιωσεις μια ελευθερία, γιατι αν σταματήσεις να ψάχνεις το νόημα....
τότε είναι που η ζωή σου αποκτάει και εκέι δεν χωράνε θεοι ή δαίμονες, ή σημάδια εκει ενα και ένα κάνει δύο και έιναι απλα....εκεί απλά ζεις.....
Είμαστε καταδικασμένοι οι άνθρωποι, καταδικασμένοι να ψάχνουμε το νόημα... Το νοημα πίσω απο τις λέξεις, πίσω απο τα βλέμματα, κρυμένα, φανερά, σε τραγούδια, στον καιρό...
Είμαστε καταδικασμένοι να εξηγούμε τα πάντα. Να υπάρχει ενας λόγος, τότε μόνο υπάρχουμε ολοκληρωμένα, αλλα για λίγο, γιατι χάνεται και ξαναρχίζουμε απο την αρχή το ψάξιμο... Το νόημα της υπαρξής μας είναι το χειρότερο....το πιο τραγικό...ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε και πάνω που είμαστε σίγουροι για τον λόγο που ήρθαμε σε αυτην την γή ...που κάναμε εκείνη τη επιλογή ή την αλλη τσουπ το ξαναχάνουμε....
Μερικές ευαίσθητες στιγμές μας βρήσκουμε νοήματα σε στιγμές και αναμνήσεις... τα γέλια, η αγάπη , η φιλία είναι ένα νόημα...μα γρήγορα χανεται...θες κάτι άλλο...και επείδη έτσι είμαστε φτιαχμένοι, επείδη έχουμε ανάγκη να χρεώνουμε τις αστραπες στον Δία και τις επιλογές μας στις Μοίρες, δημιουργούμε κρύμενα μυνήματα .
Πάς τώρα,ρε άνθρωπε και εναποθέτεις τις ελπίδες σου, σε έναν άλλον άνθρωπο, τον ονομάζεις έρωτα και ρουφάς απο αυτόν όλα όσα δεν μπορεις να κάνεις... του δίνεις θεική υπόσταση και είναι η εξήγηση για ότι συμβαίνει ή όχι, φταίει για τα καλά και τα άσχημα...το κυριώτερο είναι πως σε προσδιορίζει... είναι μια σταθερα που σου δίνει υπόσταση, αλλα δεν είναι τίποτα παραπάνω απο μια αστραπή καιέναν Δία.
Το ίδιο κάνεις για την δουλεια, για τις σπουδές, για τις φιλίες, για την μουσική που ακους, όλα σε προσδιορίζουν και σου δίνουν άφεση απο τα λάθη σου... βρίσκεις νόημα στην δουλεια και περνει θεική μορφη και αυτομάτος φταίει για ότι και αν συμβεί.... χρόνια τώρα νόμιζα πως είχα βρεί το δικό μου νόημα, έκανα λάθος η ανοητη...
Ξυπνησα και συνηδητοποιησα πως πολλές φορές τίποτα δεν καταλαβαίνω.... δεν βγάζει νόημα ή ζωη που κάνω ή ότι γράφω ή ότι επιλέγω, βασικά τίποτα δεν βγάζει νοημα γιατι τίποτα δεν είναι 1+1= 2 και εγω έχω απλή σκέψη, μεχρι εκέι φτάνω σε αυτην την πράξη και με δισκολεύουν τα άνησα, τα ολοκληρώματα, μεχρι και η απλή μεθοδος των τριών με μπερδευει... γιατι ενα και ενα κάνει δυο, τέλος και ίσως αν απαρνηθεις/ απαρνηθώ το νόημα και καταλάβεις πως όλα απλα έτσι είναι , ίσως νιωσεις μια ελευθερία, γιατι αν σταματήσεις να ψάχνεις το νόημα....
