περί εμπιστοσύνης...



Υπάρχουν ανθρώπινες συναντήσεις στην ζωή μας... συναντήσεις και συναντήσεις... Βρίσκεσε με ανθρώπους που για έναν περίεργο και γεμάτο μαγεία τρόπο ή λόγο παρόλο που τους ξέρεις πέντε λεπτά, μπορείς να μοιραστείς τα πιο βαθιά μυστικά σου... Πράγματα που ποτέ,ούτε  ο ίδιος δεν μπορούσες να ψιθυρίσεις  στον καθρέπτη σου.... Λένε πως η εμπιστοσύνη χτίζεται...τότε πως ισχύει το παραπάνω?? Πώς μπορείς να πιστεύεις κάτι τέτοιο όταν δέχεσαι απανωτά χτυπήματα.. όταν δεν υπάρχει κανείς "δικό σου" άνθρωπος, διότι όλοι σε προδίδουν..? Περί εμπιστοσύνης τίποτα άλλο...πέρα απο την στιγμή που εμπιστεύεσαι εσένα...τον μικρό αυτό άνθρωπο που βρίσκεται μέσα σου...μπορεί να σε στηρίξει...να γνοιαστεί.. να πράξει για σενα καλύτερα απο ότι εσύ...ίσως αυτό να χτίζεται....η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.... ( για την Α.....)


Περί φιλίας....


περνάμε καλά, γελάμε...μιλάμε...διαφωνούμε...δεν μπορούμε χώρια...άλλοτε κάνουμε καιρό να μιλήσουμε....άλλοτε αγαπιόμαστε τρελά και άλλοτε μου σπάς τα νεύρα...εμφανίζεσαι ξαφνικά σαν φύλακας άγγελος λες και ξέρεις τι χρειάζομαι...μοιραζόμαστε μυστικά...σσσσσ.... πολεμάμε τα ίδια τέρατα...μετά σου δημιουργώ προβλήματα...μετά μου κάνεις μούτρα....είσαι γυναίκα...άνδρας...φίλος και αδερφός...κολλητός και απλή παρέα....ξέρεις το κάθε μου λεπτό...και τίποτα για μένα....δεν με βλέπεις για χρόνια και ακούς την ψυχή μου....Δεν νομίζω πως έχει σχέση με την εμπιστοσύνη...απλά με τη  φιλία...με την αγάπη όπως και σημαίνει η λέξη...με τον συνοδοιπόρο που επιλέγεις να μοιραστείς την ζωή σου.....και ποιός καλύτερος φίλος για σένα απο σένα.......(για την Τ.)


Περί οικογένειας.....


Αυτό που ρέει στο αίμα σου...αυτό σε κάνει ότι είσαι....εμένα που σε διάλεξα...ή με διάλεξες έσυ και αυτό οικογένεια είναι....να κλαις και να γελάς χωρίς φόβο...με πάθος ...μόνο με πάθος....να εχεις κάποιον που ότι να γίνει να είναι εκεί...να σε βρίζει...να τον βρίζεις και να μην σε απασχολεί και μετα να γελάς..να μιλάς ή να μην μιλάς....να μην ντρέπεσαι για τίποτα...αυτό είναι οικογένεια και να είσαι ο εαυτός σου...ο αληθινός..... ( για την Μ.)


Περί φόβου.....

Να κλείσεις τα μάτια και να αφεθείς.... να ταξιδέψεις  στο άγνωστο χωρίς παρέα...άρκει και μόνο η σκέψη κάποιου.....να μην φοβάσαι την φωτία...δεν καίει, απλά ζεστένει...μην φοβηθείς να κάνεις το βήμα...αυτό που θα σε πάει πίο μακρυά.....μην φοβηθείς να ζήσεις μόνος...γιατι δεν είσαι μόνος....μην φοβηθείς να πάρεις αυτό που θές...να διεκδικήσεις, να κερδίσεις...ακόμα και να απαιτήσεις....μην επαιτήσεις όμως συμάχους...άστους να έρθουν άν είναι ικανοί....μην πιέσεις τον εαυτό σου...άστον να πάει μόνος του....στην τελική τι έχεις να χάσεις...όταν αν φοβάσαι...χάνεις έσενα......( για την Κ...)


Περί έρωτος....


 και άν έσυ με κάνεις να σε εμπιστευομαι.... αν έσυ με κάνεις να νίωθω πως μπορώ να πώ τα πάντα σαν να τα λέω σε μένα.....αν ξέρεις αύτα που δεν ψιθυρίζω στον καθρέπτη μου....αν ξέρεις να ακούς την ψυχή μου...αν δεν ντρέπεσαι για τίποτα...αν δεν ντρεπομαι και έγω...αν με κάνεις να είμαι ο εαυτός μου ο αληθινός...και αν μου αρέσει αυτό....αν μαζί σου δεν φοβάμαι τίποτα...και ακόμα αν με έμαθες να μην φοβάμαι....αν θέλω να είμαι εκέι ότι και αν συμβαίνει...αν θέλω να είσαι και εσύ....αν κλείσω τα μάτια και αφεθώ....θα το κάνεις και εσύ....?....αν είσαι οικογένεια και φίλος...και έρωτας...και φόβος.....το αντέχεις.....?( για..... )


Υπάρχουν άνθρωποι..
που μπορούν να γεμίσουν την ψυχή σου ολοκληρωτικά..
χωρίς καν να σε έχουν αγγίξει..
Τ.Λειβαδίτης