ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΠΩΣ ΤΟ ΗΘΕΛΑ......

Διαβάζω ένα βιβλίο, που "τυχαία" βρήκα αυτές τις μέρες. Το τυχαία σε εισαγωγικά διότι αδυνατώ να πιστέψω πως όλα είναι τυχαία, οφείλουν να έχουν ένα σκοπό, ένα νόημα, μια κάποια συνέχεια, γιατί αλλιώς δεν απομένει τίποτα. Δεν ορίζουμε το παραμικρό και αυτό με αγχώνει και με θλίβει κάπως. Λοιπόν αυτό το βιβλίο το είχα πρώτο διαβάσει πριν χρόνια, ίσως ήμουν 22 τότε. Τώρα έχω σχεδόν την ίδια ηλικία με την ηρωίδα, είμαι και λίγο μεγαλύτερη. Και τώρα δυστυχώς την καταλαβαίνω. Ζει μία όμορφη ζωή, είναι καλά και ικανοποιημένη, άλλα τίποτα δεν έχει νόημα. Θεωρεί πως δεν έχει σκοπό η ζωή της και δεν της μένει κάτι πέρα από το να χαθεί στο χρόνο. Και εκεί που διάβαζα προηγουμένως  άκουσα και αυτό το άσμα... Ένα βάρος,μια ταχυπαλμία, ανακάτεμα και ένας λυγμός καρφωμένος στο λαιμό. Αναζητώ χρόνια το σπουδαιότερο αγαθό για μένα, την Ελευθερία, αυτήν την απόλυτη που σου δίνει την δυνατότητα να κάνεις ότι θέλεις, να πετάξεις.. Ίσως κάποιες στιγμές την έχω πλησιάσει, ίσως κάποιες άλλες την έχω φοβηθεί, αυτό όμως κυνηγούσα  Όμως, υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό, από την μοιρασμένη ελευθερία? Από την "ερωτευμένη" ελευθεριά? ¨Οχι δεν υπάρχει! Ακόμα και αν κάποιος μου πεί ναι τότε πάλι θα διαφωνήσω, απόλυτα και χωρίς δισταγμό. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να σε αγγίζει κάποιος στην ψυχή σου και εσύ να ταξιδεύεις  μαζί του. Ενα φιλί, χάδι, αγκαλιά  ένα χαμόγελο εκεί που είσαι κάπως, ανταλλαγές απόψεων, καυγάδες που καταλήγουν σε παθιασμένες βραδιές. Βλέμματα μαγνήτες και μια μόνιμη ανατριχίλα, να αναπνέεις για να μοιράζεσαι με αυτόν, το κάθε γέλιο σου και το κάθε κλάμα σου. Είναι πολύ προσωπικά αυτά που γράφω το ξέρω, όμως είναι τόσο έντονα, και αυτή η ηρωίδα βασανίζεται γιατί δεν κατάλαβε πως της έλειπε ο έρωτας, ο ένας και μοναδικός, αυτός που μπαίνει και σε παρασύρει σε τόσο άγνωστα μέρη και όμως δεν φοβάσαι καθόλου... Το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου ήταν να γυρίσω τον κόσμο με ένα 2cv ... η Βερόνικα με έκανε να καταλάβω πως τον κόσμο τον γυρνάς και σε ένα βλέμμα, σε μια ανάσα...Το θέμα είναι να έρθει κάποιος, που θα πιάσει με δύναμη το χέρι σου, θα σου ζητήσει να κλείσεις τα μάτια και θα σου πέι ...κοίτα....

γυρνώντας πίσω...

   Γυρίζοντας στην Αθήνα από της διακοπές του Πάσχα, πέρασα απο τους 22 βαθμούς Κελσίου στους 14 και από την ξαστεριά σε απίστευτη καταιγίδα για να καταλήξω σε έναν ήρεμο καιρό εδώ πίσω στην πόλη. Επίσης εκεί στις διακοπές μου, πέρασα από ένα σωρό συναισθήματα.. 

    Περίεργο, φέτος αυτές οι γιορτές είχαν την σημασία τους. Ήταν ένα πραγματικό πέρασμα. Τι συμβαίνει άραγε όταν γυρνάς πίσω?

    Λένε στον έρωτα και στις τελειωμένες σχέσεις δεν πρέπει να γυρνάς πίσω, "αν σπάσει το γυαλί δεν ξανά κολλάει " . Ίσως έχουν δίκαιο.. όμως γνωρίζω περιπτώσεις που ήταν καλύτερα όταν ξαναγύρισαν και περιπτώσεις που παρόλο που πήγαν παρακάτω δεν ξέχασαν ποτέ. Και πόσο απόλυτο και λάθος είναι αυτό το " δεν ξανά κολλάει". Αν θερμάνεις σε υψηλή θερμοκρασία το γυαλί, λιώνει και μπορείς να του δώσεις ότι σχήμα θες, ακόμα και τις αρχικής, άρα το γυαλί ξανά κολλάει με φωτιά...

  ¨Οταν γυρνάς στην γενέτηρά  τι γίνεται τότε? Αν το θές, ίσως όλα να είναι καλά.. ίσως να μήν ενοχλεί  αν το κάνεις αναγκαστικά πονάει περισσότερο, όμως και στις δύο περιπτώσεις, γυρίζεις πίσω εκεί οπού ξεκίνησες, έκανες έναν κύκλο και ποιο το νόημα, γιατί να μάθεις ότι έμαθες αφού πήγες εκεί οπου ξεκίνησες  και που έχεισ να κοιτάς και να πας τώρα? Ακούω απο μικρή οτι τα πράγματα κάνουν κύκλο, όμως δεν είμαι σίγουρη αν το πιστεύω... Ναι συμφωνώ πως γυρίζει ο τρόχος, με τον δικό του τρόπο ίσως όμως... Περιμένεις πώς και πώς ανταπόκριση απο κάποιον και όταν δεν την θές πια έρχεται μόνη της με μια άλλη μορφή πλέον, ίσως καλύτερη  ίσως χειρότερη... Δεν βρίσκεις δουλειά ή σου πάνε κάπως στραβά όλα και όταν ηρεμείς και το παίρνεις απόφαση, ξάφνου όλα γίνονται σαν αστραπή και έχεις τόσες επιλογές που δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις.

   Από την άλλη βέβαια μερικές φορές πρέπει να γυρίσεις πίσω, να κάνεις μερικά βήματα όπισθεν, να σταματήσεις και να κοιτάξεις ξανά τον δρόμο για να μπορέσεις να πάς μπροστά με νέα ώθηση πιο σίγουρος, εδώ το γυρνώντας πίσω είναι καλό, θετικό και ίσως ελπιδοφόρο. 

   Κάλα όλα αυτά, όμως το θέμα δεν είναι το μέλλον, ούτε μπορούμε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και στο παρόν, στο τώρα που έχει σημασία το "γυρνώντας πίσω " φαντάζει λάθος, ακούγεται διακοπή μιας διαδρομής ή αλλαγή μιας διαδρομής. Μπερδεμένο το ξέρω, αλλά ακόμα δεν ξέρω την έκβαση τον πραγμάτων και απλά ελπίζω στα πισώ γυρίσματα.... και ο νοών νοήμον  (χαχαχαχαχα).....