Για σένα....

 Είδα το χέρι σου να απλώνεται μπροστά μου, να με καλεί σε έναν χορό άγνωστο για μένα. 

Το έπιασα και σε ακολούθησα στου πάθους το ταξίδι.

 Στιγμές από όνειρα, στιγμές γεμάτες ένταση και φως. 

Στις άκρες των χειλιών σου ολόκληρος ο κόσμος και μέσα στα μάτια σου φωτιές.

Μαγεύτηκα και παρασύρθηκα, δεν σε άκουσα που φώναξες, δεν άκουσα όταν είπες πως καις.

Θέλησα να παίξω παιχνίδια άγνωστα, όταν ακόμα και στα γνωστά μου χάνω.

Θέλησα να πιω του κορμιού σου την πνοή.

Και είδα μπροστά μου ξάστερα τούτο, 

Μικρό κορίτσι μοναχό και αγόρι όμοιο, ανάσες να ανταλλάζουν στην σιωπή.

Η εικόνα μία, σκοτάδι και φως.

Και η γεύση μία, ρακή και καπνός.

Και όσο και αν θέλω να φύγω δεν μπορώ, αυτή η φλόγα με ζωντανεύει.

Δεν είναι πως σε αγάπησα, δεν είναι πως σε ερωτεύτηκα,

 Είναι πως μου χάρισες ζωή.

Με είδα , Είδα ΕΜΈΝΑ και άρχισα να ζω..

Μα πώς να ζω χωρίς τα γεμάτα "αίματα " φιλιά σου...;;;;;;;;;;;;;

                                                                                   M.K.