Η Κάμπη και η ελευθερία....




       Στην Αθήνα, στην περιοχή Γκάζι, υπάρχει μια πλατεία, Καταπράσινη και με πολλά δέντρα, αυτό φυσικά πολλοί από εσάς το γνωρίζετε, όπως γνωρίζεται και για ένα δέντρο που υπάρχει εκεί. Είναι στην άκρη του δρόμου, στην Πειραιώς, είναι το πιο παλιό από όλα , στέκεται μόνο του και τριγύρω του υπάρχει ένα πέτρινο ύψωμα που πολλοί ακόμα και εγώ έχουμε καθίσει πάνω του. Όλα αυτά όμως είναι γνωστά... Το άγνωστο είναι ότι το δέντρο δεν είναι μόνο του, υπάρχει ένα ολόκληρο χωρίο σε αυτό. Ναι, καλά διαβάσατε και για να μην απορείτε άλλο θα σας πω μια ιστορία ....
     Μέσα στη φυλλωσιά του δέντρου, πάνω στο δέρμα του και μέσα και έξω στα κλαδιά του, υπάρχει μια ολόκληρη Πόλη. Η Πρασινούπολη.
     Σε αυτήν ζουν πολλά όμορφα ζωύφια  είναι γεμάτη όμορφα κτήρια και ποτάμια και πάρκα όπου πάνε και αράζουν τις Κυριακές οι οικογένειες ζωυφίων , γίνονται συναυλίες και πολλά άλλα. Υπάρχει μετρό και ηλεκτρικό και γενικότερα είναι μια πόλη με μεγάλη ανάπτυξη και σύγχρονη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία άλλη Ευρωπαϊκή πόλη.
     Σε ένα προάστιο της Πρασινούπολης , τον Χρωματιστό Κάμπο, ζουν πολλές οικογένειες καμπιών. Εργάζονται σκληρά όλη μέρα, και τα σπίτια τους είναι όμορφα και χτισμένα με τον ίδιο χαρακτηριστικό τρόπο γεμάτα χρώματα. Εκεί οι γονείς είναι υπεύθυνοι να μάθουν στα παιδιά τα ήθη και τα έθιμα του προαστίου, καθώς και τους παρέχουν και όλα τα εφόδια για να μπορέσουν να επιβιώσουν μόνα τους. Γιατί στο χρωματιστό κάμπο, τα παιδιά μετά την εφηβεία φεύγουν από το σπίτι και ζουν  μόνα τους. Στον χρωματιστό κάμπο δεν μετράνε τα χρόνια, και το τέλος της εφηβείας από κάμπια σε κάμπια αλλάζει, καταλαβαίνεις αν μια κάμπια έχει ενηλικιωθεί μόνο από το αν το έχει αποφασίσει η ίδια. Δεν έχει σημασία αν μοιάζει να έχει άσπρα μαλλιά ή της έχουν πέσει τα δόντια, όσο το θέλει αυτή είναι έφηβη. Έχει πολλά προνόμια μια έφηβη κάμπια. Δεν εργάζεται και της παρέχουν οι γονείς της τα πάντα. Μπορεί να γίνει ότι θέλει, να μάθει μουσική, θέατρο , υποβρύχια κατάδυση, να διαβάσει ότι θέλει, να μην της μένει τίποτα κρυφό, να τα ξέρει όλα ή σχεδόν όλα.. Κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της έχει και κάτι κρυφό  κάτι σκοτεινό... Σε αυτήν λοιπόν είναι το " μεγάλο μυστικό" . Πολλές κάμπιες προσπάθησαν να το μάθουν, μάταια όμως. Οι άρχοντες είναι αυστηροί και το μυστικό καλά κρυμμένο μέσα τους. Μία κάμπια έχει δικαίωμα να το μάθει μόνο την ημέρα που θα εμφανιστεί στους άρχοντες και θα πει  " Είμαι έτοιμη, ενηλικιώθηκα!!" και τότε θα της φανερωθεί το μυστικό.
     Πριν πολλά χρόνια στον χρωματιστό κάμπο γεννήθηκε η Κάμπη, ένα ένα όμορφο και καταπράσινο μωρό, χάρισε μεγάλη ευτυχία στους δικούς της, αλλά και τους ταλαιπώρησε αρκετά. Η Κάμπη ήταν πολύ ζωηρή, και από πολύ μικρή φάνηκε διαφορετική, ήταν γεμάτη όρεξη για μάθηση, τολμηρή, παρορμητική και ασυγκράτητη .. όλα αυτά και καλά και κακά...Διότι η Κάμπη έμπλεκε συνέχεια σε μπελάδες και σε προβλήματα.. και κάθε μέρα ήθελε να γίνει και κάτι άλλο...Και έτσι τα χρόνια περνούσαν και η Κάμπη μεγάλωνε με γνώσεις και προβλήματα.. γιατί κάθε τι περισσότερο που μάθαινε, τόσο μεγάλωναν και τα προβλήματα της.      

     Στα χρόνια που πέρασαν είδε την πόλη της να αλλάζει, τους φίλους της να ενηλικιώνονται και να μαθαίνουν το μυστικό, να κάνουν οικογένειες και άλλους να φεύγουν μακρυά ...Δεν ήθελε να ενηλικιωθεί φοβόταν και παρόλο που ήθελε να μάθει το μυστικό, κάτι γύρω από αυτό την τρόμαζε πολύ.. έχε κάτι σκοτεινό . Περάσαν και άλλα χρόνια η Κάμπη ταξίδεψε παντού, είχε μάθει τα πάντα και αισθανόταν ολοκληρωμένη και τότε αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να βρεθεί μπροστά στους άρχοντες, να τολμήσει να πει πως τελείωσε με την εφηβεία της. Και έτσι έγινε, ξεκίνησε η ιεροτελεστία της ενηλικίωση της..
    Την πρώτη μέρα που στάθηκε μπροστά στους άρχοντες εκείνοι την ρώτησαν: --"Kάμπη, είσαι μία σοφή πλέον κάμπια, οπότε είσαι σε θέση να μας απαντήσεις τι θεωρείς πιο σπουδαίο στην ζωή?".. Η Κάμπη χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε:
- " την ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ " .
    Εκείνοι απορημένοι την κοίταξαν και πρόσθεσαν:
-" πως μπορεί μια κάμπια , έφηβη, που ζει με τους δικούς της να γνωρίζει την ελευθερία? Πως μπορεί να είναι σίγουρη για το τι σημαίνει ελευθερία?"
 -" σημαίνει να ...να... ΝΑ πετάς !! ναι, αυτό σημαίνει να μπορείς να πετάς".
    Οι άρχοντες γέλασαν, μίλησαν χαμηλόφωνα και έδειχναν την αποδοκιμασία τους στα λόγια της, αφού το σκέφτηκαν για λίγο της είπαν τα εξής λόγια
-"Σου δίνουμε δύο επιλογές, η μια είναι να μένεις μια ενήλικη κάμπια, να διδάξεις σε ένα σχολείο, να αποκτήσεις δικό σου σπίτι με όμορφο κήπο, να κάνεις οικογένεια και να γίνεις ένα σπουδαίο μέλος της κοινότητας μας.. με τον όρο ότι δεν θα πετάξεις ποτέ, θα είσαι όμως ευτυχισμένη, απλά δεν θα πετάξεις. Η άλλη σου επιλογή είναι να πετάξεις, δηλαδή, να φύγεις για πάντα από την πόλη, να περάσεις μια περίοδο μοναξιάς, να χτίσεις μόνη σου το σπίτι σου, να κρυφτείς εκεί μέχρι να το αποδεχθείς και να βγεις μια πανέμορφη και γεμάτη χρώματα πεταλούδα, με τεράστια φτερά που θα σε κάνουν να πετάξεις ψηλά και όπως θες  να έχεις ελευθερία!!"
 - " και το τίμημα? ποιο είναι το τίμημα γιαυτό?"
 - " Δεν θα το μάθεις ποτέ, αυτό είναι το τίμημα, το μεγάλο μυστικό"
 - " Θέλω να γίνω πεταλούδα, θέλω να γίνω ελεύθερη !!!" και έτσι και έγινε.. Το ανακοίνωσε στους δικούς της οι οποίοι όμως στεναχωρήθηκαν πολύ και της έλεγαν πως είχε κάνει λάθος. Oι φίλοι και γνωστοί της έλεγαν να το ξανασκεφτεί και είχε αρχίσει να αναστατώνεται...... τότε αποφάσισε να πάει να μιλήσει στους άρχοντες ξανά.
.- " σας παρακαλώ, όλοι έχουν αναστατωθεί πείτε μου το μυστικό, απλά να το ξέρω!"
 - " και άμα θα σε κάνει να αλλάξεις γνώμη?" την ρώτησαν αυστηρά
 - " δεν πρόκειται  δεν θα αλλάξω με τίποτα το να πετάξω , έστω για μια στιγμή!"     - " Αυτό είναι το τίμημα , Κάμπη  οι πεταλούδες ζουν μόνο μια μέρα! Πετούν ελεύθερες, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία και έπειτα πεθαίνουν." Δεν μίλησε καθόλου, χαμογέλασε και έφυγε, ηρέμησε τους δικούς της και τους είπε πως ήταν πεπεισμένη για την απόφαση της, έκανε ένα μεγάλο πάρτι αποχαιρετισμού και έπειτα από τρεις μέρες ξεκίνησε για το μοναχικό ταξίδι της..( Δεν θα σας πω τώρα τι έγινε στο ταξίδι της , γιατί έγινα πολλά και συνάντησε πολλούς, αυτά θα τα διηγηθώ κάποια άλλη φορά, τώρα θα συνεχίσω απλά την ιστορία...βασικά θα σας πω πως τελειώνει)...
Έπειτα από πολύ κόπο, η κάμπη έγινε πεταλούδα, με τέλεια μοβ και πράσινα φτερά, με μαύρες και χρυσές γραμμές, απέκτησε ένα ψηλόλιγνο σώμα και όμορφες κερέες..όοο ήταν υπέροχη και τα φτερά της δυνατά . με μιας τους έδωσε μια και βρέθηκε στον αέρα, πέταξε ψηλά, πάνω από δέντρα και βουνά, από όλων των ειδών τα λουλούδια, ποτάμια και λίμνες και σε κάθε χτύπημα του αέρα ήταν όλο και πιο ευτυχισμένη..όλο και πιο ελεύθερη.  Δεν θα άλλαζε με τίποτα την ελευθερία τούτη.. μονολογούσε σχεδόν τραγουδώντας .
 - " Ας πέρασα όλη την ζωή μου στην μοναξιά  ας έχω μόνο μία μέρα για να ζήσω, φτάνει που είμαι ελεύθερη  δεν θα άλλαζα ποτέ και με τίποτα την απόφαση μου!!" Ξαφνικά ο ουρανός μαύρισε και άρχισε να μπουμπουνίζει, η Κάμπη σκέφτηκε πως μάλλον τελειώνει η ζωή της.. δεν φοβήθηκε .πέταξε ψηλότερα και αποφάσισε η τελευταία της πνοή να είναι πετώντας ...
 - " δεν πειράζει που οι πεταλούδες ζουν μόνο μια μέρα, είναι αρκετή μια μέρα απόλυτης ελευθερίας, θα ήμουν αχάριστη αν ζητούσα παραπάνω χρόνο!!" Και συνέχισε να πετάει χαρούμενη μέσα στον αέρα, χωρίς να την νοιάζει ο καιρός που χαλούσε ή η τρομερή καταιγίδα που ερχόταν..
Τότε, ανάμεσα από τα μαυρισμένα σύννεφα  μια ηλιαχτίδα φωτός άρχισε να την τυφλώνει, μέσα στο φως διέκρινε τις φιγούρες των σοφών, τους κοίταξε απορημένη και τους άκουσε να της λένε
-" Κάμπη  είμαστε πολύ περήφανοι για σένα που δεν φοβήθηκε  που έμεινες πιστή στην απόφαση σου, ανεξαρτήτως αν θα χάσεις την ζωή σου ή όχι. Γιαυτό και εμείς θα σου κάνουμε ένα δώρο, θα σου πούμε το μεγάλο μυστικό." Τα μάτια της όμορφης πεταλούδας έλαμψαν και τα φτερά της κουκιζόντουσαν τόσο γρήγορα που θα έπαιρνα όρκο πως ακούστηκαν παλαμάκια. Οι σοφοί συνέχισαν.. -" Το μυστικό της ευτυχίας μικρή μας, είναι η δέσμευση! Το να αποφασίζεις κάτι , να καταλαβαίνεις κάτι να το δέχεσαι και να μένεις πιστός σε αυτό, να το κυνηγάς και να το πετυχαίνει  ασχέτως αν θα θυσιάσεις κάτι άλλο. Ζητούσες την απόλυτη ελευθερία και για σένα αυτό ήταν το να πετάξεις, έμεινες μόνη σου για χρόνια, πάλεψες και τα κατάφερες, έμεινες πιστή και τα κατάφερες, πέταξες. Τώρα πια δεν θα έχεις να φοβάσαι μην πεθάνεις, γιατί έζησες πολύ και γιατί ήδη έχεις πληρώσεις τα τιμήματα για την επιλογή σου... Οπότε να έχεις μια καλή ζωή."
 Η Κάμπη τους κοίταξε απορημένη.
 -" Τι νοείτε  θα ζήσω παραπάνω από μία μέρα? Και οι άλλες πεταλούδες? Οι κάμπιες που φοβήθηκαν να γίνουν πεταλούδες?"
 - " Άκουσε προσεχτικά μικρή, Ο καθένας επιλέγει τι είναι σημαντικότερο στην ζωή γι αυτόν.  Άλλος θεωρεί πως είναι η ελευθερία, κάποιος άλλος η αγάπη και για κάποιους είναι ένα σπίτι ή ένα δέντρο. Όλοι πληρώνουν μικρά ή μεγάλα τιμήματα για να πετύχουν τον σκοπό τους. Υπάρχουν κάποιοι που τα καταφέρνουν και κάποιοι που όχι, κάποιοι τα παρατάνε και κάποιοι άλλοι μένουν πιστοί. Αυτό είναι το μυστικό, το να μένεις πιστός στα θέλω σου, αυτό σε κάνει αθάνατο!!! Ζήσε μικρή μας και πέτα ψιλά"
    Ο ουρανός έγινε πάλι γαλάζιος και η πλάση γέμισε χρώματα, η Κάμπη πέταξε ψιλά και κοίταξε τον ουρανό και ξέσπασε σε γέλια... ελεύθερη και ευτυχισμένη.
Λένε πως πολλές φορές βλέπεις πεταλούδες που χαμογελάνε και αν βρεθείς στο Γκάζι σε εκείνο το γέρικο δέντρο δίπλα στην Πειραιώς ακούς τα γέλια της Κάμπης. Και τότε και εσύ καταλαβαίνεις, πως υπάρχουν κάμπιες που ξέρουν τι θέλουν, άλλες που δεν μεγαλώνουν ποτέ, κάποιες κάνουν παιδιά και ζουν μια ήρεμη ζωή και κάποιες πετούν μακρυά έστω και για μία μέρα. Αυτό να θυμόμαστε, ότι η ουσία στην ζωή είναι να επιλέγουμε και να μένουμε πιστοί στις επιλογές μας...
      Όσο για την Κάμπη  μπορεί να έζησε μία μέρα, μπορεί όμως και να πέταξε σε όλο τον κόσμο, να είδε τα πάντα, να αγάπησε και να την αγάπησαν και να πέθανε γερασμένη και χαρούμενη στο κρεβατάκι της, δεν έχει σημασία, αυτό θα το επιλέξετε εσείς και να μείνετε πιστοί σε αυτό... γιατί ίσως η Κάμπη να ζει ακόμα....