ΛΕΞΕΙΣ

       Δεν έδινα πάντα σημασία στις λέξεις. Δεν έψαχνα πια ταιριάζει σε κάθε πρόταση, χρησιμοποιούσα παρόμοιες  τις περιέγραφα στο περίπου, έ και τέλος πάντων όλοι καταλάβαιναν τι ήθελα να πω !!!! Χμ , δεν είμαι σίγουρη τελικά όμως. ¨ Όταν άρχισα να τις τοποθετώ σωστά στις προτάσεις , μόνο τότε συνεννοήθηκα για πρώτη φορά, με καταλάβαιναν και το σημαντικότερο με καταλάβαινα. Σημαντικές οι λέξεις λοιπόν, η ερμηνεία τους, η ουσία τους και η κατανόηση τους. Θα δώσω όμως παράδειγμα, όχι γιατί δεν ξέρετε τι σημαίνουν οι παρακάτω λέξεις, άλλα γιατί πρέπει να συνεχίσω με κάποιον τρόπο τον εσωτερικό αυτόν διάλογο.

       Πλημμυρίζει η ζωή μου από στιγμές.(Ουσιαστικό- θηλυκό,    μικρό χρονικό διάστημα,    η κατάλληλη ευκαιρία,  περίσταση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.) Στιγμές ανεξίτηλες, γεμάτες αρώματα, γεύσεις, εικόνες, αγγίγματα. Στιγμές πάθους, στιγμές λάθους, στιγμές σημάδια. 

     Μικρή άκουγα το τραγούδι γνωστού συγκροτήματος," ζήσε μονάχα τη στιγμή..."το είχα κατανοήσει λάθος, δεν υπάρχει ζήσε μονάχα την στιγμή, αυτό ζούμε υποχρεωτικά, μονάχα την στιγμή δεν έχουμε τίποτα άλλο. Η στιγμή μου γράφω αυτό και η αμέσως επόμενη που σημειώνω αυτό εδώ  δημιουργούν τον χρόνο που χρειάζεται για να πάρει υπόσταση το παρόν.(ουσιαστικό- ουδέτερο,        το διάστημα του χρόνου στο οποίο υπάρχομε κι ενεργούμε, σε αντιδιαστολή με το παρελθόν και το μέλλον). 

      Με λίγα λόγια λάθος τόσα χρόνια έψαχνα για στιγμές αιώνιες και διαφορετικές. Για ένα παρόν μοναδικό  ώστε να κάνει το παρελθόν απλό και το μέλλον ελπιδοφόρο.Να ψάχνω μέσα στο μυαλό μου λέξεις για το αύριο, για όταν φύγει η κρίση, για όταν... για όταν. Δεν είχα καταλάβει την ουσία των λέξεων, την μοναδικότητά τους. Όταν σταμάτησα να ψάχνω τις στιγμές μου χάθηκαν για πάντα στον χρόνο, μα ήταν εκέι, η μια δίπλα στην άλλη να σχηματίζουν το παρόν μου και την μοναδική ζωή μου και ίσως να βάζουν ένα σκαλί στο μέλλον μου, ποιός ξέρει? Εγώ ξέρω. Τι επιλέγω και τι αποφασίζω, τι με αγγίζει και τι με πλημμυρίζει. Ξερώ πως όλα αυτά διαβάζονται μπερδεμένα και ξέρω ακόμα πως όλα τα έχετε σκεφτεί, τα έχετε νιώσει και ίσως τα είπατε, τα γράψατε ή τα θάψατε. Ασ το σταματήσουμε όμως, ας συζητήσουμε για τις στιγμές μας και για το παρόν μας. Οχι που θα πάμε, τι θα κάνουμε, ποιοι θα γίνουμε, ποιους θα συναντήσουμε. Αλλά που είμαστε, τι κάνουμε, ποιοι είμαστε και με ποιους είμαστε, είναι λυτρωτικό αυτό, δημιουργικό και ίσως αποτελεσματικό. !!!!! 

       Ονειρεύτηκα έναν κόσμο γεμάτο ιδέες και δημιουργίες  αποφάσεις και ομαδικότητα, γέλια και κλάμα χωρίς μοναξιά και χρώματα.. παντού χρώματα!! Και ένα έχω να πω  μπορώ να αντιληφθώ πως είναι ο κόσμος γύρω, μπορώ όποτε θέλω να πράξω ως ενήλικας, "σωστά" και μίζερα. Μπορώ να μιλήσω με ρεαλισμό και πεσιμιστικά και να το εννοώ  επιλέγω όμως αυτήν την στιγμή στο δικό μου παρόν να ζώ στον κόσμο που ονειρεύτηκα  να κυνηγάω  να παρακαλάω, να αγαπάω, να αγγίζω, να μιλάω και να εκφράζω κάθε σκέψη, να πηδάω απο σύννεφο σε σύννεφο και να συναντάμε με εκείνους που θα μυριστούμε αυτό το παρόν με όποιο κόστος. Επιλέγω ο κόσμος μου να είναι χρωματιστός, και να χρησιμοποιήσω μια λέξη, κυριολεκτική, μεταφορική, αρνητική και τόσο μα τόσο όμορφη... ( ποια είναι η λέξη? μαντέψτε ή ελάτε στα σύνεφα)