Δημόσια ξεφτίλα....

Από την πρώτη μέρα του χρόνου έψαχνα να γράψω κάτι..για καλή χρονιά φυσικά.

       Στην αρχή σκέφτηκα ευχές και υποσχέσεις για την νέα χρονιά. Μετά θεώρησα ότι θα ήταν ενδιαφέρων ένα κείμενο ανασκόπησης για το προηγούμενο έτος. Ευχαριστίες ή και αστεία γεγονότα. Έπειτα στις 2 του μήνα πήγα να γράψω ένα κείμενο για ένα όμορφο γεγονός, αυτό είναι πως κάποιος που τυχαία βρεθήκαμε περισσή σε ένα μαγαζί μου είπε πως του έφερα γούρι για την χρονιά , (σπουδαίο ομολογώ, αρκετά συγκινητικό)... Τελικά δεν έγραψα τίποτα.. δεν ήταν κάτι αρκετό για να γραφτεί και να μοιραστεί, με οποίον μοιράζονται αυτά που γράφω. Εκτός από το σημερινό γεγονός.

      Δεν είναι αξιοσημείωτο, ή τουλάχιστον δεν ενδιαφέρει κανέναν το να το κοινοποιήσω, όμως είναι ένα λάκτισμα για να γράψω κάτι... την δημόσια ξεφτίλα μου. Ναι έχω μια βαθιά ανάγκη να γράψω όσα ελεεινά πράγματα χρόνια κάνω. ¨ Όχι για να με επικρίνετε  άλλα γιατί έχω ανάγκη να βγάλω από μέσα μου την κατάντια μου, έχω ανάγκη να αποτινάξω ότι με τρώει και με καθηλώνει σε αυτήν την γαμημένη (βολική κατά τα άλλα) πράσινη πολυθρόνα. Τριάντα χρόνια διαβάσματος και εμπειριών. Δέκα χρόνια σπουδών, αμέτρητες κραιπάλες. Ταξίδια ανά τον κόσμο, διαβάσματα βιβλίων( σχεδόν δύο την βδομάδα) , άπειρες παρέες, αμέτρητοι φίλοι, έρωτες... γέλια, κλάματα. Τρία χρόνια ψυχοθεραπείας( άπειρα λεφτά). Τρία χρόνια μαγαζί. Δύο χρόνια κρίσεις πανικού. 100 κιλά, Έξι σπίτια, Τρεις πόλεις. ¨ Ένα πτυχίο, ένα μεταπτυχιακό  τρεις ξένες γλώσσες. Άπειρα χρώματα στα μαλλιά , 14 τρυπήματα για σκουλαρίκια στο σώμα , δύο χειρουργεία, μία γαστροσκόπηση.... Όλα ψέμα, όλα λάθος, όλα πεταμένα λεφτά.!!!!! Ο άνθρωπος που δίνει αξία σε ότι ζει, ο άνθρωπος που εκμεταλλεύεται τις εμπειρίες του, αυτός που όταν υπερασπίζεται κάτι το κάνει με πάθος, αυτός που κινηγά τα όνειρά του, αυτός που αναλαμβάνει τις ευθήνες του, αυτός που μαθαίνει απο τα λάθη του, αυτός που μοιράζεται τα πάθη του, ο άνθρωπος πρωταγωνιστής ... δέν είμαι έγω. 

      Είμαι αυτός που δεν μαθαίνει απο τα λάθη του που διαβάζει απλά για να διαβάζει, που ζεί για να ζεί, που δεν ενηλικιώνεται που φοβάται...πάντα φοβάται και που έχει πάντα καλέσ δικαιολογίες. Δεν ξέρω αν είμαι καλή φωτογράφος, όχι γιατί δεν μου το είπαν, αλλα γιατι δεν προσπάθησα να το δείξω, φοβόμουν μην και αποτύχω και έτσι είναι ασφαλέστερο, δεν έχω αποτύχει γιατί δεν έχω προσπαθήσει κάν. Παπαριές..μόνο λόγια κυριες και κύριοι η Μαρία. Πάντα έφταιγαν οι γονείς μου και οι επιλογές τους, οι φίλοι, η μοίρα, η τύχη...σκατά...ποτέ δεν πήρα καμία ευθύνη, ποτέ δεν ρίσκαρα και πάντα κρυβόμουν πίσω απο ότι μπορείτε να φανταστείτε. Ήθελα να τα έχω όλα, χωρίς να δίνω τίποτα ουσίας και επείδη κάποιοι θα πείτε λές βλακίες, σας λέω ότι απλά μπορούσα να αντιληφθώ τι χρειάζονται οι απέναντι.Τους έδινα ότι ήθελαν, μόνο στην αρχή μετά βαριόμουνα. Οι καλοί άνθρωποι επαναπαύτηκαν σε αυτό και μου το ονόμασαν καλοσύνη, οι ίδιοι με μένα με κατάλαβαν και την έκανα απο την ζωή μου και κάποιοι σπουδαίοι μου έδειξαν τον δρόμο.. πάλι δεν άκουσα, παλι δεν κατάλαβα, πάλι δικαιολογήθηκα  Εως εδώ ... σήμερα στην δημόσια ξεφτίλα μου θα ζητήσω και δημόσια συγνώμη.

      Συγνώμη απο τους γονείς μου που τους χρεώνω τα ψυχολογικά μου, απο τα αδέρφια μου που με στηρίζουν και δεν το βλέπω, απο την Μ. που δεν την ακούω εδώ και δύο χρόνια, απο την Π. που την αγαπώ και δεν της το λέω. Απο την Μ. και την Δ. που τους καθυστερώ κάτι με δικαιολογία έναν έρωτα. Απο την Φ. που δεν την πήρα όσα τηλέφωνα έπρεπε( και που το ξέρω πως το διαβάζεις αυτό). Απο τον Κ. που είμαι ο χειρότερος άνθρωπος που γνώρισε  Απο την Σ. που της είπα πως θα είμαι πάντα δίπλα της και δεν το έκανα.Συγνώμη στην Ε. που δεν την δικαιολογώ. Στον Δ. που τον εκμεταλλεύομαι  Συγνώμη που μιλάω τόσο πολύ, χωρίς να λέω τίποτα. Συγνώμη στην ξαδέρφη μου που είχε ένα τόσο άθλιο πρότυπο. Συγνώμη στους ανθρώπους που έφερα σε δύσκολη θέση με την δήθεν ειλικρίνεια μου ξεφουρνίζοντας αμέτρητα "μου αρέσεις" . Συγνώμη σε αυτόν που με έκανε να τα καταλάβω αυτά και του πήρα την ευκαιρία να είμαι αυτό που πίστευε. ( ελπίζω σε αυτόν να το πώ και απο κοντά). Συγνώμη σε όλους που ξέρετε τα πάντα για την ζωή μου, αλλά τίποτα για μένα. Και τέλος συγνώμη στον εαυτό μου που τον έκρυψα κάτω απο φοβίες, δικαιολογίες, κιλά, καταχρήσεις και κλάματα.

      Πρίν κάποιο καιρό κάποιος μου είπε πως οι πιο ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ  σχέσεις είναι οι άσχημες σχέσεις. Τώρα το κατάλαβα που είδα την άσχημη σχέση με τον εαυτό μου. Αυτός ο άνθρωπος μου είπε επί σεις πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο ή τις κρίσεις, ότι αυτά είναι απλά αλλαγές και ότι κάθε αλλαγή πονάει. Διαρκεί διαφορετικά για τον καθένα, εως ότου χωνέψει τις αλλαγές και βγαίνει στην επιφάνειά με κάθε τρόπο. Στάθηκα τυχερή και πριν 5 χρόνια ήρθαν οι κρισεις πανικού ώς δώρο για να με ταρακουνήσουν, δεν το εκμεταλλευτικά όπως έπρεπε, και ήρθε και η κρίση των τριάντα, ακόμα και η οικονομική, η κρίση στον έρωτα, στην φιλία και τέλος ήρθε η λάθος κρίση μου για κάποιον για να με ξυπνήσει. Δεν είναι τυχαίο πως η λέξη κρίση σημαίνει και απόφαση και αλλαγή, αλλα και επιδείνωση μιας κατάστασης... εμείς αποφασίζουμε τελικά.

    Αυτό ήθελα να κάνω για την καινούρια χρονιά, να την ξεκινήσω καθαρή και απαλλαγμένη απο φοβίες, μικροψυχίες και ταπεινωτικές επιλογές, απαλλαγμένη απο ότι με καθηλώνει και να την γεμίσω με δικές μου επιλογές και δικές μου ευθήνες. Να χρεώσω στον εαυτό μου τα λάθη που του αναλογούν και να τον κανακέψω για τα πάθη του. Να "σκοτώσω " τον έφηβο μέσα μου και εκείνον τον ψέυτικο εαυτό και να πάω παραπέρα...πέρα απο την πράσινη πολυθρόνα. Ξεκινώντας  απο τώρα.

   Ευτυχισμένο 2013 σε όλους !!! ειλικρινής ή όχι, καλούς ή κακους και μόνο μιά ευχή απο μένα.     

         

                                                               ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 

                                        ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!