Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν αν είχα μια φυσιολογική- συμβατική ζωή. Συμβατική, λάθος όρος γιατί συμβατική είναι η ζωή μου σύμφωνα με τον περίγυρο μου, απλά ίσως εννοώ σύμφωνα με τις αξίες και τα κουλά ιδανικά που μεγάλωσα. 
       Αν ήμουν έτσι λοιπόν θα είχα τελειώσει το λύκειο και τις σπουδές μου ίσως στο ΤΕΙ που είχα περάσει, θα είχα γυρίσει στην πόλη που μεγάλωσα θα είχα κάνει οικογένεια, θα δούλευα σε μια τράπεζα ή στην δουλειά του μπαμπά μου και θα ήμουν.....Τι ακριβώς θα ήμουν? Τόσα χρόνια πίστευα πως δεν θα ευτυχούσα με αυτόν τον τρόπο ζωής, όμως δεν είμαι σίγουρη πλέον. Όχι πως έχω μετανιώσει για την ζωή που ζω, αλλά να πως να το πω  πρέπει να πάρω την απόφαση να τη υπερασπιστώ, και αυτήν και τις αποφάσεις μου.
        Να φωνάξω δυνατά και να πω, " κοίτα την δουλειά σου!!!" . Πόσα δικαιώματα παίζει να έχω δώσει ώστε να μου πεις τι να κάνω και τι όχι... Φίλε μου, ή γκόμενε μου, γνωστέ μου, συνάδελφε  , δεν είσαι εδώ για να με κρίνεις , να βγάζεις τις ανασφάλειες σου πάνω μου ή να κάθε σε απέναντι μου... Είσαι και είμαι εδώ για να περπατάμε παρέα... δεν είμαστε εμείς οι αντιμέτωποι , εμείς είμαστε στην ίδια ομάδα. Δεν συμφωνώ με πολλά από όσα κάνεις όπως και δεν συμφωνείς και συ  ποιο το νόημα όμως να είμαστε ίδιοι? Τι σε χαλάει στις αποφάσεις μου? Το ότι δεν μπορείς να το κάνεις πράξη? Το ότι βλέπω θετικά τα πράγματα? το ότι πιστεύω πως ο κόσμος είναι καλός...ικανός και πολλά υποσχόμενος? Επιλέγω να μην βλέπω απόρριψη  μαυρίλα ή κακία  πρέπει να είσαι χαρούμενος με αυτό, δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν έχω ενηλικιωθεί ή πως δεν ξέρω πως είναι οι κανόνες της κοινωνίας μας. Επιλέγω όμως.... Είναι τόσο απλό. Ναι, είμαι 30 και με συντηρεί ο πατέρας μου... γιατί σε ενοχλεί? Ναι φυσικά και με ενοχλεί, αλλά εμένα... Ναι έχω φάει πολλές φορές τα μούτρα μου και επιμένω...πειράζει τόσο? Το πρόβλημα είναι πως είσαι σαν και εμένα και θες να με προστατεύσεις ή ότι δεν μπορείς να κυνηγήσεις αυτά που θες   Λοιπόν σταμάτα να ασχολήσε  μαζί μου και ασχολήσου με σένα, με το τι θες και τι μπορείς...έλα να πορευτούμε και όχι να αντιπαρεχόμαστε, θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι έτσι... Και ας ζω μια όχι συμβατική ζωή για σένα, και ας ζω μια συμβατική ζωή για σένα... ας κάνουμε ότι θέλουμε, ότι μπορούμε, ότι νομίζουμε και για το μόνο που πρέπει να είσαι σίγουρος είναι πως όταν γελάς θα γελάω διπλά και όταν πονάς θα δίνω χαρτομάντιλα χωρίς να ακούς αόριστα ¨στα λεγα" .... αν μπορείς κάνε το ίδιο ...αν όχι δεν πειράζει, απλά μην με κάνεις να έρχομαι απέναντι δυστυχώς κάποτε είμουν καλή σε αυτο...σε φιλώ...πάω για ποτάκι....